(இ - ள்.) மின் நகு வேல் கண்ணாள் ஓர் விளங்கு இழை - மின் போல் விளங்கும் வேல் போன்ற கண்களையுடைய ஓர் விளங்கிய
அணிகளையுடையாள், விடைமேல் ஐயன் - இடபத்தின்மேல் அமர்ந்தருளும்
இவ்வையனுடைய, புன்னகைப் போதும் - புன்னகையாகிய மலரும், நோக்கப்
போதும் - நோக்கமாகிய மலரும் (முறையே), முப்புரமும் வேனில் மன்னவன்
புரமும் சுட்ட அல்லவோ - மூன்று புரங்களையும் வேனிற் காலத்திற்குரிய
மதவேளின் உடலையும் சுட்டன அல்லவா, கெட்டேன் - ஆ கெட்டேனே,
இன்னவை - இவைகள், ஏழையேன் புரமும் சுடாது வாளா போமோ என்றாள்
- எளியேனது உடலாகிய புரத்தையும் சுடாமல் வீண்போமோ எ-று.

     மின்னலைச் சிரிக்கு மெனலுமாம். புரம் - ஊர், உடம்பு. கெட்டேன் :
வியப்புப் பொருளில் வந்த இடைச் சொல். ஓகாரங்கள் எதிர்மறை. (130)

     (இ - ள்.) உழைவிழி ஒருத்தி - மான் போன்ற பார்வையையுடைய
ஒரு பெண் தன் கண் - தன் கண்களுக்கு, உருவெளியாகித் தோன்றும்
குழகனை - உருவெளியாகிக் காணப்படும் மணவாளக் கோலமுடைய
இறைவனை. செம்பொன் கொங்கை இரண்டும் ஒன்றாய் வீங்கத் தழுவுவாள்
- செம்பொன்னி னிறம் வாய்ந்த இரண்டு கொங்கைகளும் விம்மி ஒன்றாகுமாறு தழுவுகின்றவள், ஊற்றம் காணாள் - பரிசங் காணாதவளாய், இழை இடை
கிடக்க தடமுலை நீங்கி - நூலிழை இடையே தங்குமாறு பெரிய முலைகள்
பிரிந்து, இரண்டேயாகி இருக்கை கண்டு - இரண்டாகியிருத்தலைக் கண்டு,
இடைபோல் எய்த்தாள் - தனது இடை மெலிந்திருப்பது போல் மெலிந்தாள்
எ - று.

     உருவெளி - வெளியிற்றோன்றும் பொய்யுருத்தோற்றம்;
ஒன்றையிடையறாது சிந்திப்பார்க்கு அது முன்னிற்பது போல்
தோற்றமுண்டாத லியல்பு. அஃதவன் கண்ணின் குற்றமன்றென்பார்
'உழைவிழி பொருத்தி' என அடையடுத்தார். ஊற்றம் - ஊறு; அம் : பகுதிப்
பொருள் விகுதி. இழையிடைகிடக்க வென்றமையால் முன் கிடவாமை
பெற்றாம். இருக்கை : தொழிற்பெயர். (131)

     (பா - ம்.) * ஏழையேம்.