(இ - ள்.) பை அரவு உரியின் அன்ன நடைப் படாம் பரப்பி -
படத்தினையுடைய பாம்பின் களைந்த தோலையொத்த நடைப் பாவாடையை
விரித்து (அதன் மேல்), பெய்த - பரப்பிய, கொய் - காம்பு களைந்த,
அவிழ் - இதழ் விரிந்த, போது நீத்தம் - மலர்களின் வெள்ளம், குரைகழல்
அடி நனைப்ப - ஒலிக்கும் வீரகண்டையையணிந்த திருவடிகளை
நனைக்கவும், தெய்வ மந்தாரம் மாரி - (தேவர்கள் பொழியும்) தெய்வத்
தன்மை பொருந்திய மந்தார மலர் மழை, திருமுடி நனைப்ப - திருமுடியை
நனைக்கவும், தென்னர் உய்யவந்தருளும் ஐயன் - பாண்டியர்கள் ஈடேற
வந்த தலைவனாகிய சிவபெருமான், உள் எழுந்தருளும் எல்லை -
திருக்கோயிலினுள்ளே எழுந்தருளும் பொழுது எ - று.

     மென்மையும் பூத்தொழிலுமுடைமையால் படாத்திற்கு அரவுரி உவமம்;

எனப் பொருநராற்றுப்படையுள் வருதல் காண்க. மந்தாரம் ஏனையவற்றிற்கும் உபலக்கணம். (147)

     (இ - ள்.) மங்கல மகளிரோடும் காஞ்சனமாலை வந்து - மங்கல நாண்
உடைய பெண்களோடும் காஞ்சனமாலை வந்து, கங்கையின் முகந்த -
கங்கையினின்றும் மொண்டு கொண்டு வந்த, செம்பொன் கரகநீர் - சிவந்த
பொன்னாலாகிய கரகத்திலுள்ள நீரை, அனையார் வாக்க - அப் பெண்கள்
வார்க்க, திங்கள் அம் கண்ணி வேய்ந்த - திங்களாகிய அழகிய மாலையை
அணிந்த, சிவபரம் சோதி பாத பங்கயம் விளக்கி - சிவபரஞ் சுடரின்
திருவடித் தாமரைகளை விளக்கி, அந்நீர் தலைப்பெய்து பருகி நின்றாள் -
அங்ஙனம் விளக்கிய தீர்த்தத்தைச் சென்னியிற்றெளித்து உள்ளும் பருகி
நின்று எ - று.

     மங்கல மகளிர் - சுமங்கிலிகள். காஞ்சனமாலை
கணவனையிழந்திருத்தலின் 'மங்கல மகளிரோடும் வந்து' என்றார். நின்றாள் :
எச்சம். (148)

     (இ - ள்.) நாள் மலர் பாதம் மேல் ஈரம் புலர - அன்றலர்ந்த தாமரை
மலர் போன்ற திருவடிகளிலுள்ள ஈரம் புலருமாறு, வெண்பட்டால் நீவி -
வெள்ளிய பட்டாடையால் துடைத்து, சீத மென்பனி நீர் ஆட்டி - குளிர்ந்த
மெல்லிய பனி நீரால் திருமஞ்சனம் செய்து, மான்மதச் சேறு பூசி - மிருக