(இ - ள்.) கொடி கயல் இனமாய் நின்ற கோள் சுறா ஏறும் -
கொடியில் எழுதிய கயலுக்குச் சுற்றமாக நின்ற வலிய மகர வேறும், வீறு
கலைதொடி மதியும் - உயரும் கலைகளையுடைய வட்டமாகிய சந்திரனும்,
தம் கோன் தொல் குல விளக்காய்த் தோன்றும் பிடிக்குதம் தலைவனாகிய
மலயத்துவச பாண்டியனுக்குப் பழைய குல விளக்காய்த் தோன்றியருளிய
பெண் யானை போன்ற பிராட்டியாரின், இரு காதின் ஊடும் மந்தணம்
பேசுமா போல் - இரண்டு திருச்செவிகளினும் இரகசியம் பேசுந் தன்மை
போல. வடிக்குழை - வடித்த குழைகளை, மகரத்தோடு - மகர
குண்டலங்களோடு, பரிதிவாள் மழுங்கச் சேர்த்து - சூரியன் ஒளி
மழுங்குமாறு அணிந்து எ - று.

     கோள் - வலிமை. தொடி - வட்டம். தங்கோன் என்பதற்குச்
சுறவுக்கேற்பத் தம் தலைவன் என்றும், மதிக்கேற்பத் தம் வழியில் வந்த
தலைவன் என்றும் பொருள் கொள்க. பாண்டியர் குலம் 'படைப்புக் காலந்
தொடங்கி மேம்பட்டு வரு'வதாகலின் 'தொல் குலம்' என்றார்; பாண்டியர்க்குப்
பழையர் என்பது ஓர் பெயராதலும் நோக்குக. மந்தணம் - மறை; மந்தணம்
பேசுவார் பிறரறியாவாறு காதிற் பேசுவரென்க : "செவிச் சொல்லும்" என்றார்
வள்ளுவனாரும். மகரம் - மகர குண்டலம்; தோடு எனப் பிரித்தல்
பொருந்தாது. (162)

     (இ - ள்.) மழைக்கும் மாமதிக்கும் நாப்பண் - முகிலுக்கும் நிறை
மதிக்கும் நடுவில், வானவில் கிடந்தால் ஒப்ப - இந்திரவில் கிடந்தாற்போல,
இழைக்கும் மாமணி சூழ் பட்டம் - அழுத்திய பெரிய மணிகள் சூழ்ந்த
பட்டமும், இலம்பகம் - நுதலணி மாலையும், இலங்கப் பெய்து - விளங்க
அணிந்து, தழைக்கும் மா முகிலை - செழித்த கரிய முகிலை, மைந்தன்
தளையிடல் காட்டுமா போல் - புதல்வனாகிய உக்கிர குமார பாண்டியன்
(பின்) தளையிடுதலைக் காட்டுதல் போல, நீர் குழைக்கும் தகர ஞாழல்
கோதைமேல் - பனி நீரில் குழைத்த மயிர்ச் சாந்தணிந்த கூந்தலின் மேல்,
கோதை ஆர்த்து - மாலையைச் சூட்டி எ - று.

     இலம்பகம் - நெற்றிச் சூட்டாகிய மாலை. காட்டுமாறு : ஈறு தொக்கது.
தகர ஞாழல் : தகரமும் ஞாழலும் கூடிய சாந்து என அன்மொழித் தொகை.
(163)