சிந்துகின்ற வடித்த பனி நீரை உடையவரும், வீசு பொன் வண்ணப்
பொடியினர் - வீசுகின்ற பொன்னிறப் பொடியினை உடையவரும், பூம் புகை
தீபம் ஏந்திய தொடி அணி கையினர் - அழகிய தூபத்தையும் தீபத்தையும்
ஏந்திய வளையலணிந்த கையினை உடையவருமாய், சூழ்ந்தார் -
மொய்த்தார்கள் எ - று.

     கொடிகள் போதும் பனிநீரும் சிந்துமாறு சிந்துவாரென்க. அழகிய
பொற்பொடியென்னலுமாம். ஏந்தப்பட்ட புகையையும் தீபத்தையும் உடைய
கையென்பதே சொற்றொடருக்கியைந்த பொருள். (169)

     (இ - ள்.) தோடு அவிழ் ஓதியர் சோபன கீதம் பாட - இதழ் விரிந்த
மலரையணிந்த கூந்தலையுடைய மகளிர் மங்கலப் பாட்டுப் பாட விரைப்பனி
நீரொடு சாந்தம் ஏடு - அவிழ் மெல் மலர் - மணம் பொருந்திய பனி நீருடன் சந்தனத்தையும் இதழ் விரிந்த மெல்லிய மலரையும், இட்ட படத்தில் - இட்ட
நடைப் பாவாடையில், பாடகம் மெல் அடியை பையவையா - பாடகமணிந்த
மெல்லிய திருவடிகளை மெல்லென வைத்து எ - று.

     மேல் மூன்று செய்யுளிற் கூறிய முற்றுக்களை எச்சப்படுத்தெண்ணி,
இச் செய்யுளிலுள்ள வையா என்பதனுடன் முடிக்க. (170)

     (இ - ள்.) செம்மலராளொடு நாமகள் - செந்தாமரை மலரில் வசிக்கும்
திருமகளையும் கலைமகளையும், தேவி கை மலர் பற்றின - இறைவியின்
கைகளாகிய மலர்கள் பற்றிக் கொண்டன ஆதலின், கல்வியோடு ஆக்கம்
இம்மையிலே பெறுவார்க்கு - கல்விப் பொருளையும் செல்வப் பொருளையும்
இப்பிறப்பிலே ஒரு சேரப் பெறுவார்க்கு, இது போது என்று அம் மணி
நூபுரம் ஆர்ப்ப நடந்தாள் - இதுவே சமயமென்று அழகிய மணிகள் பதித்த
நூபுரங்கள் ஒலிக்க நடந்தருளினார் எ - று.

     தேவியைப் பணிந்தால் இம்மையிலே செல்வமும் கல்வியும்
பெறலாமென்பது குறிப்பிட்டவாறு. போது - செவ்வி. இது
தற்குறிப்பேற்றவணி. (171)