(இ - ள்.) பின்பு பிறை முடிப் பெருமான் - பின்பு சந்திரனையணிந்த
முடியினையுடைய இறைவன், தன் பன்னியோடு - தன் தேவியாரோடும்,
கையில் நன்பொரி வாங்கி - திருக்கையில் நல்ல பொரியை வாங்கி, செந்தீ
நா மடுத்து - சிவந்த தீயின் நாவிற் பெய்து, எனைத்தும் ஆன தன் படிவு
உணர்ந்த - எல்லாமாகிய தனது திருவுருவத்தையுணர்ந்த, வேத முனிவர்க்கு
- வேதங்களையுணர்ந்த முனிவர்களுக்கு; தக்க தானம் - ஏற்ற தானங்களை,
அகம் இன்பு ததும்ப நல்கி - உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி மீக்கூரக் கொடுத்து,
முறையால் எரி வலம் வந்து - விதிப்படி தீயை வலமாக வந்து எ - று.

     நா மடுத்தல் - நாவில் அகப்படச் செய்தல். படிவம் என்பது ஈறு
தொக்கது. (187)

     (இ - ள்.) புங்கவன் - இறைவன், மங்கலம் புனைந்த செம்பொன்
அம்மி மேல் - மங்கலமாக அலங்கரித்த செம்பொன்னாலாகிய அம்மியின்
மேல், மணாட்டி பாத பங்கய மலரை - தேவியாரது திருவடித் தாமரை
மலரை, பரிபுரம் சிலம்ப - சிலம்பு ஒலிக்க, கையால் பற்றி - திருக்கையால்
பிடித்து, மனுவால் ஏற்றி - மந்திரத்தோடு தூக்கி வைத்து, புண்ணிய
வசிட்டன் தேவி எங்கென - அற வடிவாகிய வசிட்டன் மனைவியாகிய
அருந்ததி எங்கே என்று கேட்க, செங்கை கூப்பி எதிர் வர - (அவ்வருந்ததி)
சிவந்த கைகளைக் கூப்பி எதிரே வர, அருள் கண் சாத்தி - (அவள் மீது)
அருட்பார்வையை வைத்து எ - று.

     மனுவால் - மந்திரத்தோடு. அம்மி மிதிப்பித்தலும் அருந்ததி
பார்த்தலும் கூறினார். (188)

     (இ - ள்.) இங்ஙன் - இவ்வாறு, விதி வழி வழாது - விதி முறை
சிறிதும் தவறாது, வேள்வி வினையெலாம் நிரம்ப - மணச் சடங்குகளெல்லாம்
முற்றுப் பெற, அதிர் கடல் உலகம் தேற ஆற்றி - ஒலிக்கின்ற கடல் சூழ்ந்த
உலகிலுள்ளோர் தெளிந்துய்யச் செய்து முடித்து, நான் மறைகள் ஆர்ப்ப -
நான்கு வேதங்களும் ஒலிக்கவும், கதிர் மணி நகையார் வாழ்த்த -
ஒளியினையுடைய முத்துப் போன்ற பற்களையுடைய மகளிர் வாழ்த்தவும்,
காமனைக் காய்ந்த நம்பி - மன்மதனையெரித்தருளிய பெருமான், மதி நுதல்
மங்கையோடும் - சந்திரனை ஒத்த நெற்றியையுடைய தடாதகைப்
பிராட்டியாரோடும், மண அறை தன்னில் புக்கான் - திருமண வறையிற்
புகுந்தருளினான் எ - று.