எல்லா முழுமுதன்மையுமுடைய இறைவன் இங்ஙனம் சடங்குகளெல்லாம்
செய்தது தானியற்றிய வேத நெறியை உயிர்களெல்லாம் உணர்ந்து
கடைப்பிடித்து உய்தற் பொருட்டென்பார் 'உலகந் தேற ஆற்றி' என்றார்.
'காமனைக் காய்ந்த நம்பி மங்கையோடு மணவறை தன்னிற் புக்கான்' என
முரணென்னும் அணி தோன்றக் கூறினார்; இதனால் இறைவன் காம விகார
மில்லாதவனென்னுங் கருத்தும், இறைவன் இறைவியைக் கூடியிருந்துழி யல்லது
உயிர்கட்கு வேட்கை விளைவிக்குமாற்றலும் காமனுக்கின்றென்னுங் கருத்தும்
போதருதல் காண்க.

என்னும் சிவஞான சித்தித் திருவிருத்தமும் நோக்குக. இங்ஙன் : ஈறு
தொக்கது. (189)

     (இ - ள்.) மனிதரும் - மக்களும், இமையாது - கண் இமையாமல்,
ஐயன் மங்கல வனப்பு நோக்கி - இறைவனது திருமணக் கோலப்
பொலிவினைப் பார்த்து, புனித வானவரை ஒத்தார் - தூய தேவர்களை
ஒத்தனர்; அவர்க்கு அது புகழோ - அம் மக்களுக்குத் தேவரையொத்தன
ரென்பது ஒரு புகழாமோ, எந்தை கனிதரு கருணை நாட்டம் பெற்றவர் -
எம்பெருமானாகிய சோமசுந்தரக் கடவுளின் முதிர்ந்த அருட் பார்வையைப்
பெற்ற மக்கள், கடவுளோரால் - தேவர்களால், பனி தரும் மலர் இட்டு ஏத்தி
வழிபடற் பாலர் அன்றோ - குளிர்ந்த மலரால் அருச்சித்துத் துதித்து வழிபாடு
செய்யப் பெறும் தன்மையையுடையவர் அல்லவா எ - று.

     வானவர் இமையா நாட்டமுடையராகலின் 'வானவரை யொத்தார்'
என்றார். புகழோ என்பதில் ஓகாரம் எதிர்மறை. அன்று என்பது உண்டு
என்பது போல் திணைபால்களுக்குப் பொதுவாய் நிற்றலின் வழா நிலையென்க. இரண்டு எதிர் மறை ஓர் உடன்பாடாயிற்று. (190)

     (இ - ள்.) மானிடர் இமையோர் என்னும் வரம்பு இலராகி - மக்கள்
தேவர் என்னும் வரம்பில்லாதவராய், வேள்வி - திருமணத்தை, இடர் அகல
நோக்கி - துன்பம் நீங்குமாறு கண்டு, தலைத்தலை மயங்கி நின்றார் -