அறியுமாறு இங்ஙனம் செய்தனை போலும்; நின் விருந்து உண் - நினது
விருந்தை உண்ணுதற்கு, பசியால் களை அடைந்தவராகி - பசியால்
களைப்புற்றவராகியிருப்பாரை, நம் கணத்தினுள் காணேம் - நம்
கணங்களுள்ளே கண்டிலேம்; யாம் செயத்தக்கது ஏது என்றான் - எம்மாற்
செய்யத்தக்கது யாது என்று கூறியருளினான் எ - று.

     நின் விருந்து - நீ அளிக்கும் விருந்து; விருந்தினர்க்களிக்கும்
உணவுக்கு விருந்தென்பது ஒரு பெயராயிற்று. இருப்பாரையென ஒரு சொல்
வருவிக்கப்பட்டது. (9)

     (இ - ள்.) (அங்ஙனங்கூறி) அடுக்க நின்ற குண்டோதரன் அகட்டிடை
- அயலில் நின்ற குண்டோதரன் வயிற்றினிடத்து, வடவை மடுக்க
உன்னினான் - வடவைத்தீப் புகுமாறு திருவுள்ளங் கொண்டான்; அது வந்து
வயிற்று எரி பசியாய்த் தொடுக்க - அத் தீ வந்து வயிற்றின் கண் காந்துகின்ற
பசியாய்த் தொடர, ஆலம் உண்டாங்கு - நஞ்சுண்டவன் போல, உடல்
சோர்ந்து ஆவி ஒடுக்க முற்று - உடல் தளர்ந்து உயிர் ஒடுங்கி, ஐய -
பெருமானே, பசியினால் உயங்கினேன் என்றான். பசியினால் வாடினேன்
என்று கூறினான் எ - று.

     அடுக்க - அணுக. தொடுக்க - வளைத்துக் கொள்ள. மதுரை
ஞானசம்பந்தப் பிள்ளை பதிப்பில் இச் செய்யுள் மிக்க பேதத்துடன்
காணப்படுகின்றது. (10)

     (இ - ள்.) மின் - மின் போன்ற பெண்ணே, குடை எடுக்கும் குறிய
தாள் இக் குறட்கு - எனது குடையைத் தாங்கி வரும் சிறிய காலையுடைய
இப்பூதத்திற்கு, ஒரு பிடி சோறு இடு - ஒரு பிடி சோறு கொடுப்பாயாக,
அப்புறம் சோறும் என - பின்னர்க் கூறுவேம் என்று கூறியருள, எல்லாம்
உடைய நாயகி தொழுது போயினாள் - எல்லாவற்றையும் உடைய பிராட்டியார் வணங்கி போயினார்; குறியனும் உடனே - குண்டோதரனும் பின்னாகவே,
நடை தளர்ந்து கண் புதைந்து வாய்புலர்ந்திட நடந்தான் - நடை சோர்ந்து
கண் குழிந்து வாய் புலர நடந்தான் எ - று.

     குறள் - குறிய பூதம். இடுமின் என மதுரையிலுள்ளார் பிறரையும்
உளப்படுத்திக் கூறிற்றுமாம். அப்புறம் - இட்டபின். சோறும் : தன்மைப்

     (பா - ம்.) * அகட்டிடை யழலை யிடுக்கண் செய்திடு வட வைபோ
லெரிவுற நினைத்தான் துடைக்கு மால முண்டாங்குடன் சோர்ந்து.