(இ - ள்.) வழுதியர் பெருமான் தன்பால் - இப்பாண்டியர் பெரு
மானிடத்து, கந்தனே வந்தான் என்பார் - முருகனே வந்து தோன்றினான்
என்று (சிலர்) கூறுவர்; பழுது அறு கற்பினாள் தன் பாக்கியம் இதுவே
என்பார் - குற்றமற்ற கற்பினையுடைய தடாதகைப் பிராட்டியாரின் புண்யிம்
இம்மகப்பேறே என்று (சிலர்) கூறுவர்; அழகினால் மதனும் பெண்மை
அவாவுறும் இவன் கோல் ஆணை - கட்டழகினால் மன்மதனும்
பெண்தன்மையை விரும்பற்கொத்த இக்குமாரனது செங்கோலின்
ஆணையானது, எழுகடல் உலகோ - ஏழு கடலாற் சூழப்பட்ட இந்நில
வுலகம் ஒன்றனை மட்டுமா காப்பது. வையம், ஏழையும் காக்கும் என்பார் -
ஏழுலகங்களையும் பாதுகாக்குமென்று (சிலர் கூறுவர்) எ - று.

     கந்தன் - ஆறு திருவுருவமும் ஒன்றாகச் சேர்க்கப் பட்டவன்.
பாக்கியமே இது என ஏகாரத்தைப் பிரித்துக் கூட்டலுமாம். மன்மதனும்
பெண்ணாகி நுகர்தற்கு விரும்பும் அழகு;

எனச் சிந்தாமணியும்,

எனப் கம்பராமாயணமும் கூறுவன இங்கு நோக்கற்பாலன. உலகென்பது
நிலமென்னும் சிறப்புப் பொருளிலும், வைய மென்பது உலக மென்னும்
பொதுப் பொருளிலும் வந்தன. (19)

     (இ - ள்.) ஈறு முதல் இலா முதல்வன் - முடிவும் முதலுமில்லாத
இறைவனது, உள்ளம் கனிதரு கருணைபோல் - திருவுள்ளத்தின் கனிந்த
கருணைபோலும், இ காதலன் தோற்றம் - இப்புதல்வனது அவதாரத்திற்குக்
காரணம், மனிதர் வான் தவமோ - மக்களின் உயர்ந்த தவமோ, தென்பார்
வைகுவோர் தவமோ - பாண்டி நாட்டிலுள்ளோர் செய்த தவமோ, வானப்
புனிதர் வான் தவமோ - வானுலகத்துள்ள தூய தேவர்களின் மேலாய
தவமோ, வேள்வி பூசுரர் தவமோ - வேள்வி வேட்கம் மறையோரின் தவமோ,
கேள்வி முனிவர் வான் தவமோ - கேள்வில்வல்ல முனிவர்களின் சிறந்த
தவமோ, னெ்பார் - என்று (பலர்) கூறுவார் எ - று.

     நிலவுலகிலுள்ள எல்லா மக்களும் புரிந்த தவமோ என்பார் ‘மனிதர்
வான் றவமோ’ என்றார். மனிதர் தவம் முதலாகக் கூறிய இவற்றுள்