(இ - ள்.) குண்டு நீர்ப்படு குவளைவாய் - ஆழ்ந்த சுனைநீரிலுள்ள
செங்குவணை மலரில், வண்டு கூப்பிட - வண்டுகள் ஒலிக்க, செம்மல் தூய்
- பழம்பூக்களைத் தூவி, புதுமது வார்ப்ப - புதியதேனைச் சொரி வனவாகிய,
கொழும் சினை மரவம் - கொழுவிய கிளைகளையுடைய குங்கும மரங்கள்,
அண்டர் வாய்ப்பட - தேவர்களின் வாயில் சேரும்படி, மறைவழி - மந்திர
வொலியுடன், பொரி சொரிந்து - நெற் பொரியைச் சொரிந்து. ஆன்நெய்
மொண்டுவாக்கி - பசுநெய்யை (ச்சுருவையால்) முகந்து வார்த்து, முத்தீவினை
முடிப்பவர் அனைய ன்று வகையாகிய நெருப்பையுடைய வேள்வி வினையை
முடிக்கும் முனிவர்களை ஒத்தன எ - று.

     செம்மல் - பழம்பூ. வாக்கி - வார்த்து. முத்தீ - காருகபத்தியம்,
ஆகவனீயம், தென்றிசை யங்கி என்பன. செங்குவளை, மரவம், வண்டினொலி,
பழம்பூ என்பவற்றுக்கு முத்தீ, முனிவர், மறையொலி, பொரி, நெய் என்பன
முறையே உவமங்களாம். தூவியென்பது தூய் என விகாரமாயிற்று.
முகந்தென்பது மொண்டு என மருவிற்று. (46)

     (இ - ள்.) எயினர்தஞ் சீறூர் - குறவர்களின் சீறூர்கள், அகிலும்
ஆரமும் தழல் மடுத்து - அகில் சந்த மரங்களைத் தீயினால் உண்பித்து,
அகழ்ந்து எறிந்து - (அவற்றின் வேர்களைக்) கல்லி எறிந்து, அழல்கால்
துகிரும் ஆரமும் தொட்டு எறிந்து - நெருப்புப்போலும் ஒளிவீசும்
பவளத்தையும் முத்தையும் தோண்டி வெளியில் வீசி, ஐவனம் தூவி -
மலைநெல்லை விதைத்து, புகர் இல் - குற்றமில்லாத, மால்கரி மருப்பினால்
வேலிகள் போக்கி - பெரிய யானைக் கொம்புகளால் வேலிகள் கோலி,
இகல் இல் - பகை இல்லையாம்படி, வான்பயிர் ஓம்புவ - உயர்ந்த
பயிர்களைப் பாதுகாப்பன எ - று.

     ஆரம் - சந்தனம், முத்து. சீறூர் - குறிஞ்சி நிலத்தூர். சீறூரி லுள்ளார்
அனைவரும் என்பதற்குச் சீறூர் என்றார். அகில் முதலிய விலையுயர்ந்த
பொருள்களைக் கழித்து ஐவனந்தூவி ஓம்புவ என்றது, குறவர்களின் குறிய
வாழ்க்கையைக் குறிப்பிட்டவாறு; அகில் முதலியன நெய்போல
இன்றியமையாதனவல்ல வென்பதுமாயிற்று. மலையின் வளங் கூறியதுமாயிற்று.
வருஞ்செய்யு ளிரண்டிற்கும் இங்ஙனமே கொள்க. (47)