(இ - ள்.) புண் இடை நுழைந்த வேலால் - பகைவருடலில் நுழைந்த
வேலினால், புணரியைப் புறங் கண்டோன்பால் - கடலைப் புறங்கொடுக்கச்
செய்த உக்கிர பாண்டியன் முன்னர், மண் இடை நின்ற சித்தர் -
நிலத்தின்கண் நின்றருளிய சித்தமூர்த்தி, வான் இடை மறைந்து - விசும்பிலே
மறைந்து (பின்), ஞானக்கண் இடைநிறைந்து தோன்றும் கருணையால் -
ஞானக்கண்ணிலே நிறைந்து தோன்றும் தனது திருவருளினால், வடிவம்
கொண்டு - திருவுருவந் தாங்கி, அணங்கினோடு - உமை யம்மையாரொடும்.
விண் இடை - வானின்கண், விடை இடை விளங்கி நின்றார் - இடப
ஊர்தியில் வெளிப்பட்டு நின்றருளினார் எ - று.

     இறைவன் ஞானக்கண்ணில் நிறைந்து தோன்றுதலை,

என்னும் சிவஞானபோதத்தா னறிக. இடை எல்லாம் ஏழனுருபு.
இச்செய்யுளை முன் மூன்றடியும் வேறுபடப் பாடங்கொண்டனர் இராமசுவாமிப்
பிள்ளை; அது,

என்பது (16)

     (இ - ள்.) முக்கணும் புயங்கள் நான்கும் - மூன்று கண்களையும்
நான்கு திருத்தோள்களையும், முளை மதிக் கண்ணி வேய்ந்த செக்கர் அம்
சடையும் - குழவித் திங்களைக் கண்ணியாக அணிந்த சிவந்த அழகிய
சடையையும், காளகண்டமும் - நீலகண்டத்தையும், தென்னன் தெரிந்து -
பாண்டியன் தரிசித்து, பக்கமே பணிந்து எழுந்து - அப்பக்கத்தையே நோக்கி
வணங்கி எழுந்து, பரந்த பேர் அன்பும் தானும் - விரிந்த பெரிய அன்பும்
தானுமாக, தக்க அஞ்சலிசெய்து ஏத்தி - விதிப்படி அஞ்சலி செய்து துதித்து,
தரைமிசை நடந்து செல்வான் - புவியின்மேல் நடந்து செல்கின்றான் எ - று.

     முளைமதி - குழவித் திங்கள்; புதுவதாகத் தோன்றிய மதி
யென்னலுமாம். தான் அன்புடன் என்பதனை ‘அன்புந் தானும்’ என்றார்;
அன்பும் தானுமாகச் செல்வானென்க; "நாணனு மன்பு முன்பு நளிர்வரை யேற"
என்றாற்போல அன்பிற்கொரு வடிவுகொடுத்துக் கூறினார். பக்கமே நடந்து
செல்வான் எனக் கூட்டினும் அமையும். (17)