சிலம்பும் - ஒலிக்கின்ற, அடிகள் போற்றி - திருவடிகள் காக்க எ - று.

     இருப்பு மனம் எனற்பாலது மெலிந்து நின்றது; ‘இரும்பு தரு
மனத்தேனை யீர்த்தீத்தெ னென்புருக்கி’ எனவும். ‘இருப்பு நெஞ்ச வஞ்ச
னேனை யாண்டு கொண்ட நின்னதாள்’ எனவும் ஆளுடையவடிகள்
கூறுவன இங்கே சிந்திக்கற்பாலன. முதற்கட் குழலையும் ஈற்றின்கண்
அடிகளையும் கூறியது எல்லா அங்கங்களையும் அகப்படுத்துப் பரவுங்
குறிப்பினாலென்க.

     (இ - ள்.) பூவண்ணம் பூவின்மணம் போல - பூவும் அதன் நிறமும்
அதன் மணமும் பிரிப்பின்றி நிற்றல் போல, மெய் போதம் இன்பம் -
உண்மை அறிவு ஆனந்தம் இம்மூன்றும் பிரியாது, மெய் ஆம் வண்ணம்
கொண்டவன் - திருமேனி ஆகும் வண்ணம் கொண்டவனும், தன்வலி
ஆணை தாங்கி - தனது சத்தியின் ஏவலையேற்று, மூவண்ணல் - அயர்
அரி அரன் என்னும் மும்மூர்த்திகளும், தன் சந்நிதி - தனது திருமுன்னே,
முத்தொழில் செய்ய - ஆக்கல் அளித்தல் அழித்தலாகிய மூன்று
தொழில்களையும் செய்யா நிற்க, வாளா மேவு அண்ணல் - அசைவின்றி
நிற்கும் பெருமையுடையவனுமாகிய, அன்னான் - அவ்விறைவனின்,
விளையாட்டின் - திருவிளையாடல்களைக் கூறுதலினாலே, வினையை
வெல்வாம் - வினையாகிய பகையை வெல்வாம் எ - று.

     வலி - சத்தி. தாங்கி என்றது முடிமேற் கொண்டென்றபடி.
இறைவனுடைய சத்தியால் முத்தொழிலும் நடைபெறுமென்பதனை.

என்னும் சிவஞான சித்தியாலறிக. (5)

     (பா - ம்.) * மெய்ப்போத வின்பம்.