(இ - ள்.) உதித்த செங்கண் அரக்க வஞ்சன் (அங்ஙனம்) தோன்றிய
சிவந்த கண்களையுடைய அவுணனாகிய கொடியோன், உருத்து எழுந்து -
வெகுண்டெழுந்து, எரி வடவையில் - எரிகின்ற வடவைத் தீயைப் போல,
கொதித்து அடும்பசி தாகமும் கொடிது என - பொங்கி வருத்துகின்ற பசியும்
நீர் வேட்கையும் கொடியவென்று, கொடியோரை நீர் விதித்திடும் பணி
எனக்கு யாது என - அக் கொடிய சமணர்களை (நோக்கி) நீவிர் எனக்கு
விதிக்கும் ஏவல் யாது என்று வினவ, மீனவன் தனை மதுரையோடு எதிர்த்து
விழுங்கிவா என ஏவினார் - பாண்டியனை மதுரையோடு எதிர்த்து எடுத்து
விழுங்கி வருவாயாக என்று விடுத்தனர், உடன் ஏகினான் - அவனும்
விரைந்து சென்றான்.

     பசியும் என உம்மை விரிக்க. கொடிது : பன்மையிலொருமை. ஆல் : அசை. (7)

     (இ - ள்.) பாய் உடையவர் விட - பாயினை உடையானவுடைய
சமணர்கள் ஏவ, விடநாகப் படிவுகொள் நிசிசரன் - நஞ்சினையுடைய
பாம்பின் வடிவினைக் கொண்ட அவுணன், நிலன் அண்டம் தோய்
உயலினன் - நிலவுலகினின்றும் அண்டத்தை அளாவும் உடலையுடையவனாய்,
உடல்விடம் ஊறிச் சொரிதுளை எயிறினன் - வருத்துகின்ற நஞ்சு சுரந்து
பொழியுந் துளையினையுடைய பற்களையுடையவனாய், வடவைச் செந்தீ
உடையன என எரி கண்ணன் - வடவைச் செந்தீயை உடையன என்று
சொல்ல எரிகின்ற கண்களையுடையவனாய், திணி இருள் வரை முழை என
விண்ட வாய் உடையவன் - இருள் செறிந்த மலையின் குகை போலத் திறந்த
வாயினையுடையவனாய், நெடுநெறி முன்னி - நீண்ட வழியில் முற்பட்டு, மழை
நுழை வரை என வருகின்றான் - முகில் தவழும் மலை போல வாரா
நின்றான்.

     நிசிசரன் - இரவிற் சரிப்போன்; அரக்கன். எயிற்றினன் எனற்பாலது
விகாரமாயிற்று. உடலினன், எயிறினன், கண்ணன், வாயுடையவன் என்னும்
குறிப்பு முற்றுக்கள் எச்சமாயின. (8)