(இ - ள்.) விள்ளும் கமலச் சேவடிசூழ் சிலம்பின் ஒலியும் - மலர்ந்த
தாமரை மலர்போன்ற சிவந்த திருவடியிற் சூழ்ந்த சிலம்பின் ஒலியும், மிடறு
அதிரத் துள்ளும் கீதவொலியும் - திருமிடறானது துடிக்கத் துள்ளுகின்ற கீத
ஒலியும், கைத்துடியின் ஒலியும் - திருக்கரத்திலேந்திய உடுக்கையின் ஒலியும்,
செவித்துளை கீண்டு - செவியின் துளையைக் கிழித்து, உள்ளம் பிளந்து -
மனத்தை ஊடறுத்து, நிறை களைந்து ஈர்த்து ஒல்லை வருமும் - நிறையினைப்
போக்கி இழுத்து விரைய வருதற்கு முன்னரே, வல்லியர்கள் - அம்முனி
பன்னியர்கள், பள்ளம் கண்டு வருபுனல்போல் - பள்ளத்தைக் கண்டு
வருகின்ற நீரைப் போல, பலிகொண்டு இல்லின் புறம் போந்தார் -
பலியினைக் கொண்டு மனையின் புறத்தே வந்தார்கள்.

     செவித் துளையில் மண்டிச் சென்றதனை ‘செவித்துளை கீண்டு’ என்றும்,
உள்ளத்தை வெளி செய்ததனை ’ உள்ளம் பிளந்து’ என்றும் கூறினார். இவ்
வொலிகள் செவி வழியே உள்ளம் புகுமுன் வல்லியர் நிறையினை யிழந்து
விரைந்து பலிகொண்டு புறம் போந்தார் என்பது கருத்தாகக் கொள்க.
தடுமாற்ற முற்று விரைந்து வருதலின் ‘பள்ளங் கண்டு வருபுனல போல்’
என்றார். (4)

     (இ - ள்.) ஐயம் பொண்டு அணைவார் - அங்ஙனம் பலிகொண்டு
வருபவராகிய அம்முனி பன்னியர், ஐயர் பரிகலத்து ஐயம் அன்றி -
இறைவனது பலி ஏற்குங் கலத்தின்கண் அப்பலியை யன்றி, கை அம் பொன்
வளையும் பெய்வார் - கையிலணிந்த அழகிய பொன்னாலாகிய வளையலையும்
சொரிவார்கள்; கருத்து நாண் அன்றி - மனத்தின்கண் இழப்பர் - மணிகள்
அழுத்திய பொன்னாலாகிய இடை நாணையு மிழப் பார்கள்; வேள்சிலை அம்பு
அன்றி - மன்மதனது வில்லிலிருந்து வரும் கணைகளன்றி, கொய்யும் தண்
மலர்க்கண் அம்பும் - கொய்யப் பெறுகின்ற தண்ணிய மலர்போன்ற
கண்களினின்றும் வரும் அம்பும், கொங்கையில் சொரியச் சோர்வார் - தம்
கொங்கைகளிற் சிந்த நிலை தளர்வார்கள்.