இறைவன் திருநாமம் பஞ்சாக்கர மென்பதனையும், அஃது
அடியார்களின் இடையூறு களையும் வாள்போல்வ தென்பதனையும்,

என்று திருநாவுக்கரசர் அருளிச்செய்தலால் அறிக. நாமம் முதலியவற்றை
வாள் முதலியவாக உருவகஞ் செய்தமையால் இஃது உருவகவணி. அரோ :
அசை. (8)

     (இ - ள்.) கல்லும் - மலைகளும், ஆர் அழல் அத்தமும் - நிறைந்த
நெருப்புப்போலும் பாலைநிலமும், பல கலுழியும் - பல காட்டாறுகளும், குண
கனைகடல் செல்லும் மாநதி பலவும் - ஒலிக்கின்றன கீழ்க்கடலிற் சென்று
கலக்கும் பெரிய பல நதிகளும், வான்நிமிர் கன்னலும் செந்நெலும் புல்லும்
மாநிலனும் - வானை யளாவிய கரும்பும்களும், கழிந்து புறம் கிடக்க
நடந்துபோய் - பிற்பட்டுப் புறத்தே கழிய கடந்து சென்று, வல்லு மா
முலையார் கணம்பயில் வையை அம் துறை எய்தினான் - சூதாடு
கருவிபோன்ற பெரிய கொங்கையினையுடைய மகளிர் கூட்டம் நீராடிப்
பயிலும் வையையாற்றின் அழகிய நீர்த்துறையை யடைந்தனன்.

     ஆர் அழல் அத்தம் - இயங்குதற்கரிய அழலையுடைய சுரம்
என்றுமாம். குறிஞ்சி, பாலை, முல்லை, மருதம் என்பன முறையே
கூறப்பட்டன. (9)‘

     (இ - ள்.) குறுகு முன்னர் - அரசன் அங்கு வருவதற்கு முன்னரே,
வையை வெள்ளம் எடுத்து - வையையாறு வெள்ளம் பெருகி, கொதித்து
அதிர்ந்து - கொந்தளித்து ஆரவாரித்து, அகன்கரை குத்தி - அகன்ற
கரையை அகழ்ந்து, விண் தொடு பைந் தருக்களை - வாளை யளாவிய
பசிய மரங்களை, வேர் பறிய வன்சினை முறிய உந்தி - வேர் அறவும்
வலிய கிளைகள் முறியவும் தள்ளி, மறுகி அலைத்தர - சுழன்று அலைக்க,
மன்னவன் கரைதன்னில் நின்று - சோழமன்னன் கரையின் கண்ணே நின்று
கொண்டு, இறுதி இல்லவனைத் தொழற்கு - அழிவில்லாத சோமசுந்தரக்
கடவுளை வணங்குதற்கு, இது இடையூறு என்று அஞர் எய்துவான். இஃது
இடையூறு யிராநின்றதென்று துன்புறுவானாயினன்.

     வெள்ளமெடுத்து - பெருக்கெடுத்து. அலைத்தர - அலைத்தலைச்
செய்ய; அலைவீச. (10)