(இ - ள்.) அறப்புறத்தினார் புரம்பொடித்த புண்ணியா - அறத்திற்கு
வேறாகிய மறத்தினையுடையார் முப்புரங்களையும் நீறாக்கிய புண்ணியனே,
அன்று அறத்திற்கு உள்ளாகி நின்ற நீ - அவன் வந்து வணங்கிய
அப்பொழுது அறத்திற்கு உடன்பட்டு நின்ற நீ, இன்று அவன் செய்யும்
மறத்தினுக்கு உள்ளாகி வன்மை செய்வதே எனக் கரைந்து - இன்று அவன்
செய்யும் தறுகண்மைக்கும் உடன்பட்டு நின்று கொடுமை செய்வது நன்றோ
எனக் கூறி, உறைத்து வேண்டினான் - நாதன் அருளினால் - தேவர்க்கு
நாயகனாகிய சோமசுந்தரக்கடவுளின் திருவருளால்.

     செய்வதே - செய்வது அழகிதோ என்றபடி - அறப்புறம் - பாவம்;
"அறங்கடை" என்புழிப்போல. தீயோரை யொறுத்தல் அறமாகலின் ‘புரம்
பொடித்த புண்ணியன்’ என்றார். உறைத்து - அழுத்தமுற்று; "திருத்தொண்டி
நுறைப்பாலே" என்பது காண்க. உள்ளாகி, அவ்வேலை என்பன ளகர வகரம்
தொக்கு நின்றன, அறப் புறத்தினார் புரம் பொடித்த என்னும் அடை இன்றும்
அறத்திற்கு மாறாகியவனை அழிக்கற்பாலை என்னும் கருத்துடன் கூடி
யிருத்தலால் இது கருத்துடை யடையணி. (9)

     (இ - ள்.) விண்ணின் நின்றும் மெய்துறந்த வாய்மை ஒன்று -
வானினின்றும் அசரீரி மொழி ஒன்று, அண்ணலே - வேந்தனேஇ நாளை நீ
நுங்கள் ஐது சேனையோடும் ஆகவத்து எய்தி - நாளை நீ நும் அற்பமாகிய
சேனையோடும் போர்க்களஞ் சென்று, வந்த தெவ்வரோடு எதிர்ந்து உருத்து
நின்று போர் செய்தி - வந்த பகைவரோடு எதிர்த்துச் சினந்து நின்று போர்
புரிவாயாக; வென்றி நின்னது ஆதல் செய்தும் - வெற்றி நின்னுடையதாகச்
செய்வோம்; என்று எழுந்தது - என்று உண்டாயது.

     மெய் துறந்த வாய்மை - அசரீரி வாக்கு; அசரீரி - சரீரம் இல்லது.
வாய்மை ஈண்டு மொழியென்னும் பொருட்டு. ஐது - நுண்ணியது; அழகியதாக
என்றுமாம். நுங்கள் நீ எனப் பன்மை யொருமை மயங்கிற்று. ஆகவம் -
போர்க்களம். ஆல் : அசை. (10)

     (இ - ள்.) காயவாணி செவி நுழைந்த காலை - ஆகாய வாக்குச்
செவியிற் புகுந்த பொழுது, வேந்தர் இந்திரன் - இராசேந்திர பாண்டியன்,

     (பா - ம்.) * சேனை யேனும்.