நாயனார் அடிக்கண் நயந்த - இறைவரது திருவடிக்கண் விரும்பிய, அன்பும்
உவகையும் ஆயவேலை வீழ்ந்து தாழ்ந்து அகன்று - அன்பும்
மகிழ்ச்சியுமாகிய கடலுள் வீழ்ந்து வணங்கி அங்கு நின்றும் நீங்கி, தன்
இருக்கைபோய் மேயினான் - தனது இருப்பிடஞ் சென்று அடைந்து, நிமிர்ந்த
கங்குல் விடியும் எல்லை நோக்குவான் - மிகுந்த இரவு விடியுமெல்லையை
நோக்குவானாயினன்.

     காயம் - ஆகாயம்; முதற்குறை; இது காயமென்றே தொல்காப்பியம்
முதலியவற்றில் வழங்குவது ஆராய்தற் குரியது. வாணி - வாக்கு.
இராசேந்திரனை முன்பு அரச புரந்தரன் என்றதுபோல் ஈண்டு வேந்த
ரிந்திரன் என்றார். நாயன் - தலைவன். விடியலை எதிர் நோக்கினா னாகலின்
இரவு மிக்குத் தோன்றிற் றென்பார் ‘நிமிர்ந்த கங்குல்’ என்றார். (11)

     (இ - ள்.) கழித்த கங்குல் இற - மிக்க இராப் பொழுது ஒழிய, விசும்பு
கண்விழிக்கு முன்னரே - ஆகாயம் கண் விழிக்கு முன்னரே, விழித்து
எழுந்து சந்தி ஆதிவினை முடித்து - விழித்தெழுந்து சந்தி முதலிய
வினைகளை முடித்துக்கொண்டு, வான நீர் சுழித்து அலம்பு வேணி அண்ணல்
- கங்கைநீர் சுழித்து ஒலிக்கும் முடியினையுடைய இறைவனது, பூசை செய்து -
பூசையை முடித்து, எழீஇ - எழுந்து, தெழத்து எழுந்து சேனையோடு செரு
நிலத்தை நண்ணினான் - ஆரவாரித்தெழுத் படையுடன் போர்க்களத்தை
அடைந்தான்.

     கழிந்த என்பது கழித்த என வலித்தலாயிற்று. ஞாயிற்றை விசும்பிற்குக்
கண்ணாக்கி, ஞாயிறு தோன்றுதலை விசும்பு கண்விழித்தல் என்றார்;      

என்றார் இளங்கோவடிகளும். காலை மாலையாகிய சந்திகளிற் செய்யப்படும்
நாட்கடன் சந்தி எனப்படும். தெழித்தல் - உரப்புதல். (12)

     (இ - ள்.) அலை சிறந்த சலதி மீது ஒரு ஆறு செல்லு மாறுபோல் -
அலைமிக்க கடலின்மேல் ஒரு நதி சென்று பாயுமாறுபோல, மலைசிறந்த நேரி
வெற்பன் - மலைகளிற் சிறந்த நேரி மலையினையுடைய சோழனது மள்ளர்
சேனை வெள்ளமேல் - படை வீரராகிய கடலின்மேல், கலை சிறந்த மதி
நிறைந்த கன்னி நாடு காவலான் - கலைப்பயிற்சியாற் சிறந்த அறிவு நிறைந்த