அம் இரண்டும் சாரியையுமாம். கருவி - சேனை - வேணியையுடை
யவனாகிய விடையவன் என்க. அனந்தம் - முடிவின்மை. உருத்து -
உருக்கொண்டு : தன், சாரியை, ஆல் : அசை. (15)

     (இ - ள்.) தேரின் ஓதை - தேர்செல்லும் ஒலியும், கந்துகம் சிரிக்கும்
ஓதை - குதிரைகள் கனைக்கு மொலியும், சொரிமதக் காரின் ஓதை -
மதஞ்சொரிகின்ற யானைகளின் பிளிறொலியும், பேர் இயம் கறங்கும் ஓதை -
பெரிய வாத்தியங்கள் ஒலிக்கு மொலியும், மறவர்தம் போரின் ஓதை -
வீரர்கள் புரியும் போரினொலியும், வீரர் தோள்புடைக்கும் ஓதையோடு -
அவர்கள் தோளினைத் தட்டு மொலியுமாகிய இவற்றோடு, முந்நீரின் ஓதை
ஒன்று எனக்கலந்து ஒடுங்கி நின்றது - கடலினொலி ஒன்றென்று கூறுமாறு
அஃது அவ்வொலிகளிற் கலந்து அடங்கிநின்றது.

     சொரிமதம் என்னும் அடையால் கார் யானையாயிற்று. தம் : சாரியை.
தேரொலி முதலியவற்றோடு கடலொலியும் ஒன்றென்னும்படி அது அவற்றில்
ஒடுங்கியது என்றது தேரொல முதலிய ஒவ்வொன்றும் கடலொலிபோல்
விஞ்சியிருந்தமை கூறியவாறாயிற்று. ஒன்றென என்பதற்கு அற்பமென்ன
என்றுரைத்தலுமாம். (16)

     (இ - ள்.) சிலை பயின்ற வீரரோடு சிலை பயின்ற வீரர் - விற்றொழில்
பயின்ற வீரர்களோடு விற்றொழில் பயின்ற வீரர்களும், கலைபயின்ற
வாள்வீரரோடு கலைபயின்ற வாளர் - படைக்கல நூன்முறையிற் பயின்ற
வாள்வீரரோடு அங்ஙனம் பயின்ற வாள்வீரர்களும, கொலை பயின்ற
வேலரொடு கொலை பயன்ற வேலர் - கொல்லுதலைப் பழகிய வேல்
வீரரோடு வேல் வீரர்களும், மலை பயின்ற மல்லரோடு மலை பயின்ற மல்லரே
- மற்போரிற் பழகிய மல்லரோடு மற்போாற் பழகிய மல்லர்களும்.

     கலை ஒளியுமாம். மல் என்பது ஐ என்னும் பகுதிப் பொருள் விகுதி
பெற்று மலை யென நின்ற தென்க; இரண்டனுருபாயின் மலைப்பயின்ற என
ஒற்று இரட்டுதல் வேண்டும்; மலையை யொத்த என்றலுமாம். வீரரே
முதலியன வருஞ்செய்யுளில் மலைவர் என்பது கொண்டு முடியும். (17)

     (பா - ம்.) * ஒடுங்க.