வடம்கொள் பூண்முலை உருத்திர மகளிரோடு அமரும் - முத்து வடமாகிய
அணியை அணிந்த கொங்கையையுடைய உருத்திர மகளிரோடு
பொருந்தியிருக்கும், இடம் பொள் மாளிகைப் பந்தியும் - இடம் பரந்த
மாளிகை வரிசைகளும், இகல் - பகையையும், விளை துன்பம் - பிறரால்
விளையுந் துன்பங்களையும், கடந்த செல்வமும் - நீங்கிய செல்வமும், கவலை
இல் போகமும் - கவலையின்றித் துய்க்கும் போகங்களும் ஆகிய இவை
அனைத்தையும், காட்டி - (தனித்தனி) காண்பித்து.

     ஏனை யுலகங்களில் உள்ள செல்வம் பகைமையுடனும் துன்பங்களுடனும்
பொருந்தியதும், போகம் கவலையுடன் கூடியதும் ஆம் ஆகலின் ஈண்டு
அவையொழிந்த செல்வமும் போகமும் என்றார். சிவபுரம் இது பார் எனப்
பணிந்து, அங்குள்ள இவற்றைத் தனித்தனி காட்டியென்க. (38)

     (இ - ள்.) முண்டக ஆசனன் பதம் இது - தாமரைத் தவிசினையுடைய
பிரமன் வாழும் பதம் இதுவாகும்; மூவுலகு அளந்த தண் துழாயவன் புரம்
இது - மூன்றுலகங்களையும் அளந்த குளிர்ந்த துழாய் மாலையையுடைய
திருமாலின் பதி இதுவாகும்; தனி முதுல் வடிவம் கொண்டு - ஒப்பற்ற முதுற்
கடவுளாகிய சிவபெருமான் திருவுருவத்தைப் பெற்று, வீறு சால் உருத்திரர்
கோப்பதி இன்ன - பெருமை மிக்க உருத்திரர்களின் சிறந்த நகரங்கள் இவை;
எண் திசாமுகம் காவலர் உறைவிடம் இவை காண் - எட்டுத் திக்குகளையும்
காவல் செய்கின்ற திக்குப் பாலகர்களின் இருப்பிடங்கள் இவையாகும்.
முண்டகாசனன் : வடமொழி நெடிற் சந்தி. கோ - தலைமை; சிறப்பு.
திசாமுகம்- திசையின் இடம். காண், முன்னிலையசை; தனித் தனி கூட்டி,
காண்பாயாக என்றுரைத்தலுமாம்; வருஞ் செய்யுட்களிலும் இங்ஙனங் கொள்க.
(39)

     (இ - ள்.) புலருமுன் - விடிவதற்கு முன்னரே, புனல் ஆடி - நீராடி,
நீறு ஆடி - திருநீறு தரித்து, நம்புனிதன் இலகும் ஆலயம் விளக்கி - நமது
இறைவன் விளங்கும் திருக்கோயிலைத் திருவலகிட்டு நந்தனப் பணி இயற்றி -
திருநந்தனப்பணி செய்து, மலர் கொய்து ஆய்ந்தனர் தொடுத்து - மலரெடுத்து
ஆய்ந்து திருப்பள்ளித்தாமம் தொடுத்துச் சாத்தி, அரன் புகழ் செவி மடுத்து -
இறைவன் புகழைச் செவி நிரம்பக்