(இ - ள்.) அந்த வேந்து அவைதன்னில் - அந்த அரசவையின் கண்,
அருங்கலம் வந்த - அரிய மரக்கலத்தில் வந்த, வேய்த்தடம் தோள்
இசைமாதராள் - மூங்கில் போலும் பருத்ததோளையுடைய பாடினி, முந்த -
முற்பட, வேத்திசை பாடினன் - அரசர்க்குரிய இசையைப் பாடினள்;
முந்தையோர் - முன் கொண்டாடினவர், சிந்தை வேட்டு - மனம் விரும்பி,
ஒன்றும் செப்பினர் இல்லை - யாதும் கூறா திருந்தனர்.

     வேந்து வேத்து என்றாயது. ஏத்திசை எனப்பிரித்து, நால்வகை வருணப்
பூதரை வாழ்த்தினள் என்று கூறி,

என்னும் சூத்திரத்தைக் காட்டுவாருமுளர். வேத்திசை என்பதில் அஃது
அடங்குதலுங் காண்க. ஆல் : அசை. (32)

     (இ - ள்.) வீணை தோள் இடன் ஏந்திய வெண்மலர்வாணி -
யாழினை இடத்தோளிலேந்திய வெண்டாமரைமலரில் வீற்றிருக்கும் கலைமகள்,
பாடு அ இருக்கையின் வைகி - பாடும் அவ்வாசனத்திலே தானும் இருந்து,
யாழ் நரம்பு எறிந்து - யாழின் நரம்பினை விரலினாற் றாக்கி, இன் இசை
ஓர்ந்து எழீஇ - இனிய இசையினை ஆராய்ந்து எழுப்பி, பாணர் கோமகன்
பன்னியும் பாடும் - பாணர் பெருமானாகிய பத்திரன் மனைவியும்
பாடுவாளாயினள்.

     பாடு அவ்விருக்கை எனப் பிரிக்க. வாணி பாடும் இருக்கையாவது
ஒன்பான் விருத்தியுட் டலைக்கண் விருத்தியாகிய பதுமாசனமாகும். ஒன்பான்
விருத்தியாவன : புதுமுகம், உற்கட்டிதம், ஒப்படியிருக்கை சம்புடம், அயமுகம், சுவத்திகம், தனிப்புடம், மண்டிலம், ஏகபாதம் என்பன. யாழ் நரம்பு என்பது
மருவிற்று. எழீஇ, சொல்லிசையளபெடை, ஆல் : அசை. (33)