ஒழுகுகின்ற மதத்தினையும், ஊசல் ஆடிய ஒற்றைக் கையும் - ஊஞ்சல்
போல ஆடா நின்ற ஒற்றைத் துதிக்கையும், ஏற்று - பொருந்தி,
எழுவிடம்போல் சீறி - (கடலின்கண்) எழுந்த நஞ்சினைப்போல வெகுண்டு,
கூற்று எழு தோற்றம்போல அஞ்சனக் குன்றம்போல கூற்றுவன் எழுந்த
தோற்றம் போலவும் நீலமலை எழுந்த தோற்றம் போலவும், ஓர் தறுகண்
யானை எழுந்தது - ஓர் அஞ்சாமையையுடைய யானை எழுந்தது.

     காற்று எழுகின்ற செவி என்றும், வாயாற் கௌவப்பட்ட மருப்பு
என்றும் உரைத்தலுமாம். ஆறாக என்றது ஈறு தொக்கது; மாறா எனப்
பிரித்தலுமாம். கொலைத் தொழிலுக்குக் கூற்றத்தையும், வடிவிற்கு
அஞ்சனமாலையையும், சினத்திற்கு விடத்தையும் உவமை கூறினார். (14)

     (இ - ள்.) அந்த வேள்வி மாதீயும் அவிய - அந்த வேள்விக்
குண்டத்துப் பெரிய தீயும் அவியுமாறு, மும்மதமும் சோரவந்த மாகளிற்றை -
மூன்று மதங்களும் சொரிய எழுந்த பெரிய யானையை, மாசு மூழ்கு உடல்
அமணப்பேய்கள் - அழுக்கில் மூழ்கிய உடலினை யுடைய சமணப் பேய்கள்
(நோக்கி), நீ போய் - நீ சென்று, வழுதியை மதுரை யோடும் சிந்தத்
தொலைத்தி என்னா - விக்கிரம பாண்டியனை மதுரைப் பதியோடும்
அழியும்படி தொலைப்பாயாக என்று, தென்திசை முந்தவே செல்ல ஏவி
விடுத்த - தென் திசைக்கண் முற்படச் செல்லுமாறு பணித்து விடுத்தன.

     அத்தீயினும் கொடுமையுடைய தென்பார் ‘தீயும் அவிய’ என்றார்.
அந்தமா அவிய என்றுமாம்; அந்தமா - முடிவாக; அஃது அவிந்து
தொலைந்ததென்னும் குறிப்பிற்று. செறலினால் ‘அமணப் பேய்கள் விடுத்த’
என்றார். நிரம்பாத ஆசையுடைமையாலும் கொடுமையாலும் பேய்களாக்கிக்
கூறினார். விடுத்த : அன்சாரியை பெறாத பலவின்பால் முற்று. (15)

     (இ - ள்.) அருள் அற்று உடலில் இருள்புதை அமணக் கயவர்கள் -
கருணை சிறிதுமின்றி (கருமையாற் புதைந்த) உடல்போல மற இருளால்
மூடப்பெற்ற சமணக் கீழ்மக்கள், உள் தெருள் அற்று - அகத்திலே தெளிந்த
அறிவின்றி, அருமறையில் படல் செயல் அற்று - அரிய வேதநெறியிற்