என்னும் பெரிய புராணச் செய்யுட் கருத்துடன் இஃது ஒற்றுமையுறுதல்
காண்க. (16)

     (இ - ள்.) ஆயினும் - ஆனாலும், ஐய - ஐயனே, எனக்கு ஓர்
குறை - எனக்கு ஒரு குறைபாடு உள்ளது; தீயபுள் எலாம் - கொடிய
பறவைகளெல்லாம், எனை ஊறு செய்து காயும் - என்னைத் துன்புறுத்தி
வருத்தா நிற்கும், மானமும் கழிய - மானமும் நீங்க, கண்ட பேர் ஏ
எனும்படிக்கு - பார்த்தவர்கள் ஏ என்று இகழுமாறு, எளியனாயினேன் -
யான் அனைத்திற்கும் எளியேனாயினேன். ஓர் குறை உளது என
விரித்துரைக்க. ஏ : இகழ்ச்சிக் குறிப்பிடைச் சொல். (17)

     (இ - ள்.) என்ன அக்குரீஇ இயம்ப - என்று அந்தக் குருவி கூற
எம்பிரான் - எம் இறைவனாகிய சோம சுந்தரக் கடவுள், அன்ன புட்கு
எலாம் வலியை ஆக என - அந்தப் பறவைகள் அனைத்திற்கும்
வன்மையை யுடையையாகக் கடவையென்றருள, அக்குரீஇ பின்னும்
தாழ்ந்து - அந்தக் கரிக் குருவி மீண்டும் வணங்கி, பேதையேற்கு -
அறிவில்லாத எனக்கு, இன்னும் ஓர் வரம் தருதி என்றது - இன்னும்
ஒரு வரம் தந்தருள்வாய் என இரந்து வேண்டியது.

     புட்கு எலாம் - புட்கள் எல்லாவற்றிற்கும்; எல்லாவற்றினும். ஆல் :
அசை. (18)

     (இ - ள்.) வலியை என்பது - வலியை யாகவென்று நீ அருளியது.
என் மரபினுக்கு எலாம் பொலிய வேண்டும் - என் மரபில் வரும்
பறவைகள் அனைத்திற்கும் விளங்க வேண்டும்; எப்போதும் - (அதுவன்றி
அவைகள்) எஞ்ஞான்றும், நீ சொன ஒலிய மந்திரம் - நீ கூறியருளிய
ஒலியையுடைய மந்திரத்தை, ஓதி ஓதி நாம் கலியை வெல்லவும் - இடை