இறைவனைப் போல, விசும்பும் பாரும் திசைகளும் தெரியாவாக - விண்ணும்
மண்ணும் திசைகளும் தோன்றாதவாறும், பார்த்தகண் நுழையாவாக -
நோக்கிய கண்கள் (இருட் செறிவால் உள்) நுழையாத வாறும், பரந்து இருள்
கான்ற - பரவி இருளைத் தோற்றுவித்தன.

     மேல் இரண்டு செய்யுளிலும் போந்த செயவெ னெச்சங்களை,
இச்செய்யுளிலுள்ள ‘ஆர்த்தெழு’ என்பது கொண்டேனும், ‘போர்த்தன’
என்பது கொண்டேனும் முடிக்க. போர்த்தன : முற்றெச்சம். வடிவம் -
பிரளயகால உருத்திரவடிவம். அன்று, ஏ : அசைகள். (9)

     (இ - ள்.) பைஞ்சுடர் எறிக்கும் பச்சை - பசிய ஒளியினை வீசும்
மரகதங்களையும், கார் ஒளி பரப்பும் நிலம் - கரிய ஒளியினை வீசும் நீல
மணிகளையும், புஞ்சம் வாள் உடுக்கள் அன்ன நித்திலம் - திரண்ட ஒள்ளிய
விண் மீன்களை யொத்த முத்துக்களையும், பொன்னம் குப்பை -
பொற்குவியலையும், செஞ்சுடர் மணிகள் - சிவந்த ஒளியினையுடைய மாணிக்க
மணிகளையும், துப்பு - பவளங்களையும், விஞ்சையர் மகளிர் கணவரோடும்
ஊடி - விஞ்சையரின் மகளிர்கள் நாயகரோடும் புலந்து, வெறுத்து
எறிகலன்கள் போலச் சிதறுவ - வெறுப்புற்று எறிகின்ற அணிகள் போலச்
சிந்தாநின்றன.

     புஞ்சம் - திரட்சி. பொன்னம், அம் : சாரியை. விசும்பினின்று
வீழ்தலால் விஞ்சையர் மகளிரைக் கூறினார். ஏழு மேகங்களுள்
சம்வர்த்தம் என்பது மணிகளையும், புட்கலாவர்த்தம் என்பது
பொன்னையும் பொழிவனவாமென்க. (10)

     (இ - ள்.) கடியகால் உதைப்ப - வேகமாகிய காற்று அடித்துத் தாக்க,
பெய்யும் கடஞ்செலவு எழிலி - மழையைப் பொழியும் கடிய
செலவினையுடைய மேகங்கள், கொடிய மாட நீள் நகரைச் சூழ்ந்து
புதைத்தலும் - கொடிகளையுடைய மாடங்கள் நெருங்கிய நீண்ட நகரைச்
சூழ்ந்து மூடிய வளவில், கோல் ஒன்று ஓச்சி படி எலாம புரக்கும் கோனும் -
தனிச் செங்கோல் நடாத்தி உலக மனைத்தையும் காக்கும் அபிடேக
பாண்டியனும், நகர் உளார் பலரும் - நகரத்திலுள்ளவர் பலரும், ஞாலம்
மடியும் நாள் இதுவே என்னா மயங்கினார் உயங்கினார் - உலகம் அழியும்
நாள் இதுவே யென்று மன மயங்கி வாடினார்கள்.

     கொடிய, கொடி யென்னும் பெயரடியாகப் பிறந்த குறிப்புப் பெயரெச்சம்.
கோல் ஒன்று ஓச்சல் - தனிச்செங்கோல் செலுத்தல்; பொதுவறப் புரத்தல்.
உயங்குதல் - வாடுதல். மயங்கினார் : வினையச்சப் பொருட்டாயது. (11)