உண்மாசு - ஆணவம் முதலியன. உபநிடதம் - மறைமுடி. திருநீற்றின்
பெருமையை விளக்குவது பஸ்ம ஜாபால உபநிடதம் என்ப. திருநீறு மாசு
போக்குவதனையும், வேதத்தாற் கூறப்படுவதனையும், திருநீற்றுப் பதிகத்தால்
அறிக. மண் - திருமண் என்பது. மாசு கழிய - அனாதியே பந்தித்துள்ள
பாசவழுக்கு ஒழிய; தீயாருடன் சம்பந்தித்த குற்றம் நீங்க வென்றுமாம்.
ஒருவரையேனும் காணப் பெறுதல் வேண்டுமென்பார் ‘ஒரு சிவனடியார்
என்றார். காணப் பெறாமல் என்றது சிவனடியார் அங்குவரும் வழக்க
மின்மையைக் குறிக்கின்றது, காண்டற்குத் தடையில்லாத இன்றும்
காணப்பெறாமல் என்பார் ‘இன்று’ என்றார். கண் மாசுபடுவது - கண்
குருடாகின்றது. தலை யன்பு - தீவிர தரமான அன்பு. (16)

     (இ - ள்.) சிவன் அடியார்க்கு அன்பு இலாச் சிந்தையே இரும்பு -
சிவனடியார்க்கு அன்பில்லாத மனமே இரும்பாகும், அவன் அடியார்
திறத்து நாளும் ஏவல்செய்து ஒழுகா ஆக்கையே மரம் - அவ்விறைவனது
அடியார் பக்கத்து எந்நாளும் பணிசெய்து ஒழுகாத உடலே மரமாகும், பவன்
அடியாரிடை செவி கண் ஆதி ஐந்தும் செலுத்தாப் படிவமே பாவை -
அச்சிவபெருமான் அடியாரிடத்துக் காது கண் முதலிய ஐம் பொறிகளையும்
செலுத்தாத வடிவமே பாவையாகும், மறை பரவும் சைவ தவநெறியல்லாத பிற
நெறிகளே - வேதந் துதிக்கும் சைவமாகிய தவநெறியல்லாத பிற நெறிகளே
பிறவிக்கேதுவாகிய நெறிகளாம், என்று அளியளாய்த் தளர்வாள் - என்று
அன்புடையளாய்த் தளர்கின்றாள்; பின்னும் - பின்னரும்.

     சிந்தை இரும்பே, ஆக்கை மரமே, படிவம் பாவையே, அல்லாநெறி பவ
நெறியே என ஏகாரங்களைப் பிரித்துக் கூட்டலுமாம். பவன் - சிவ பெருமான்.
அவ நெறி என்று பாடமாயின் வீண்நெறி என்க.

என்னும் சிவஞான சித்தியார் திருவிருத்தம் இங்கு நோக்கற்பாலது. (17)