(இ - ள்.) பொன்னி நாடவன் வாயில் உள்ளான் ஒரு புலவன் வந்து
- காவிரி நாட்டையுடைய அக் கரிகாற் சோழனது வாயிலினுள்ள வனாகிய,
ஒரு புலவன் வந்து, அலர் வேம்பின் கன்னிநாடனைக் கண்டு முன் பரவுவான்
- அலர்ந்த வேப்ப மலர் மாலையை யணிந்த பாண்டி நாடனாகிய இராச
சேகரனைக் கண்டு முன்னின்று துதிக்கின்றவன், தென்னர் ஏறு அனையாய் -
பாண்டியருள் ஆண் சிங்கம் போன்றவனே, கனைகழல் கரிகால்
எம்மன்னவர்க்கு அறுபத்துநால் கலைகளும வரும் - ஒலிக்கின்ற
வீரக்கழலையணிந்த கரிகாலன் என்னும் எம் அரசனுக்கு அறுபத்துநான்கு
கலைகளும் கைவரும்; உனக்கு ஒன்றுவராது - உனக்கு ஒரு கலை வராது;
அது பரத நூல் - அது யாதெனில் பரதநூலாகும்; தெரிந்திலை எனச்
சொன்னான் - ஆதலால் நீ கலைகள் முழுதும் அறிந்திலை என்று
சொன்னான்.

     வாயிலுள்ளான் - அரண்மனைப் புலவன். பரவுவான் : பெயர்.
கரிகாலன். கரிகால் வளவன் என்றிங்ஙனம இவன் பெயர் வழங்கும்.
தீயாற் கரிந்த காலுடைமையால் இப்பெயர் போந்தது;

என்னும் பழமொழி வெண்பாவும்,

என்னும் பத்துப் பாட்டைச் சார்ந்துள்ள வெண்பாவும் முதலியவற்றால்
தீயால் கால் கருகினமையறிக. அதனை ஏன் தெரிந்திலையெனச்
சொன்னான் எனினும் பொருந்தும். (5)

     (இ - ள்.) கேட்ட மீனவன் - அதனைக் கேட்ட பாண்டியன், மறு
புல விஞ்சையன் கிளத்து சொல் இகல் மானம் மூட்ட - வேற்றரசன் வாயிற்
புலவன் கூறிய கூற்று பகைமையையும் மானத்தையும் மூள் விக்க, ஆகுலம்
மூழ்கிய மனத்தனாய் - துன்பத்துள் அழுந்திய மனத்தை யுடையவனாய்,
முதுமறைச் சிரம்மன்றுள் - பழமையாகிய வேதமுடியின் வடிவாகிய
மன்றின்கண், நாட்டம் மூன்று உடை நாயகன் ஆடலை - கண்கள்
மூன்றுடைய இறைவன் ஆடியருளும் திருக்கூத்தினை, நானும் ஆடுதற்கு
உள்ளம் வேட்டதே - ஒன்றுக்கும் பற்றாத சிறியனாகிய யானும் ஆடுதற்கு
என் உள்ளம் விரும்பிற்றேயோ, இதுவும் எம்பிரான் அருள் விதி என அது
கற்பான் - இதுவும் எம் இறைவனுடைய அருளாணையே என்று கருதி
அதனைக் கற்பதற்கு.