(இ - ள்.) நின்றதாள் எடுத்து வீசி - (ஐயனே) ஊன்றிய திருவடியை
மேலெடுத்து வீசியும், எடுத்த தாள் நிலம்மீது ஊன்றி - தூக்கிய திருவடியை
நிலத்தின் மேல் ஊன்றியும், இன்று நான் காண மாறி ஆடி - இன்று
அடியேன் காணுமாறு (இங்ஙனம் கால்) மாறி ஆடுதலைப் புரிந்து, என்
வருத்தம் எல்லாம் பொன்றுமா செய்து - என் துன்பமனைத்தும் அழியுமாறு
செய்தருள்க; அன்றேல் - அங்ஙனஞ் செய்தருளாவிடில், பொன்றுவல் என்னா
- நான் இறந்துபடுவன் என்று திருமுன் விண்ணப்பித்துக் கொண்டு, அன்பின்
குன்று அனான் - அன்பில் மலையை ஒத்த இராசசேகர பாண்டியன், சுரிகை
வாள் மேல் குப்புற வீழ்வேன் என்னா - உடை வாளின்மேற் குப்புற
விழுவேன் என்று கருதி.

     எடுத்த தாள் - குஞ்சித்த திருவடி. பொன்றுமாறு என்பது ஈறுதொக்கது.
சலியாத அன்புடையான் என்பார், ‘அன்பின் குன்றனான்’ என்றார்.
சுரிகையாகிய வாள் என்க. குப்புற விழுதல் - வாளை எதிரே நிறுத்தி
அதன்மேற் பாய்தல். (20)

     (இ - ள்.) நாட்டினான் குறித்துப்பாய நண்ணுமுன் - கீழே
அவ்வுடைவாளை நட்டு அதன்மேற் பாய்தற்கு நண்ணு முன்னரே, இடத்தாள்
ஊன்றி - இடது தாளைக் கீழே ஊன்றி, வலத்தாள் நீட்டினான் வீசி - வலது
திருவடியை மேலெடுத்து வீசி, நிருமலன் -இறைவன், மாறி ஆடிக்
காட்டினான் - கால்மாறி ஆடிக்காட்டி, கன்னி நாடன் கவலையும் பாச
மூன்றும் வீட்டினான் - கன்னி நாடனாகிய பாண்டிய னுடைய கவலையையும்
மும்மலங்களையும் அழித்து, பரமானந்த வேலையுள் வீட்டினான் -
(அவனைப்) போன்பக் கடலுள் வீழ்த்தினான்.

     நான்கடியிலும் முன்னுள்ள முற்றுக்கள் எச்சமாயின - காட்டினான்
என்பதனை முற்றாக்கியும் கன்னிநாடன் என்பதனை எழுவாயாக்கியும்
பாண்டியனானவன் கவலையும் பாசமூன்றும் வீட்டித், தன்னை வேலையுள்
வீழ்த்தினான் என்றுரைத்தலுமாம். வீழ்த்தி என்பது வீட்டியென மருவிற்று.
(21)

     (இ - ள்.) விளைகள் வாய் வீழ்ந்த வண்டின் - இனிமை மிக்க
மதுவின்கண் வீழ்ந்த வண்டைப்போல, மெய் அறிவு இன்பம் என்னும்
அளவு இலா முந்நீர் வெள்ளத்து ஆழ்ந்தவன் - உண்மை யறிவின்பம்
என்று சொல்லப்படும் அளவில்லாத கடல் வெள்ளத்தில் மூழ்கிய
பாண்டியன், எழுந்து பின்னும் - எழுந்து மீண்டும், உளமும் வாசகமும்
மெய்யும்