நீ வழிபட்டேத்தும் சடையார் என்க. ஞானப் பூங்கோதை என்னலுமாம்.
சலம் - பொய், வஞ்சனை, சலஞ்சாதித்தல் - வைரஞ் சாதித்தல் என்னும்
பொருளிலும் வழங்கும். (105)

     (இ - ள்.) கற்றைவார் சடையான் - திரண்ட நீண்ட சடையை யுடைய
இறைவன், நெற்றிக் கண்ணினைச் சிறிது காட்ட - நுதல் விழியைச் சிறிது
திறந்து காட்ட, பற்றுவான் - அதனாற் பற்றப்படுவானாகியும், இன்னும்
அஞ்சான் - இன்னும் அஞ்சாதவனாய், உம்பரார் பதிபோல் ஆகம் முற்றும்
நீர் கண்ணானாலும், மொழிந்த நும் பாடல் குற்றம் குற்றமே என்றான் -
கூறிய நுமது செய்யுள் குற்ற முடையதே என்று கூறினன்; தன் பால் ஆகிய
குற்றம் தேரான் - தன்னிடத்துள்ள குற்றத்தை அறியாத கீரன்.

     அவனைத் தீமை தீர்த்து ஆட்கொள்ளும் கருத்தின ரென்பார்
'கண்ணினைச் சிறிதே காட்ட' என்றார். உம்பரார் - விண்ணுலகிலுள்ளவர்
தேவர். வலியுறுத்துவான் 'குற்றங் குற்றமே' என்றான். (106)

    (இ - ள்.) தேய்ந்த நான்மதிக் கண்ணியான் - குறைந்த பிறைமதியாகிய
கண்ணியை உடைய இறைவனது, நுதல்விழிச் செந்தீ பாய்ந்த வெம்மையில் -
நெற்றிக் கண்ணின் செந்தழல் பற்றிய வெப்பத்தால், பொறாது - பொறுக்க
லாற்றாது, பொன் பங்கயத் தடத்துள் - பொற்றாமரை வாவியுள், ஆய்ந்த
நாவலன் போய் விழுந்து ஆழ்ந்தனன் - நூல்களை ஆராய்ந்தறிந்த நா
வல்லோனாகிய கீரன் சென்று விழுந்து அழுந்தினன்; அவனைக் காய்ந்த
நாவலன் - அவனைச் சினந்து ஒறுத்த புலவனாகிய சோமசுந்தரக் கடவுள்,
இம்மெனத் திருவுருக்கரந்தான் - விரைந்து தனது திருவுருவை
மறைத்தருளினான்.

     தனக்குப் பிழை செய்தாரும் மீட்டும் வந்தடைந்தால் அவர்க்கு அருள்
புரியும் இயல்பினன் என்பது தோன்ற 'தேய்ந்த நாண்மதிக் கண்ணியான்'
என்றார்; இது கருத்துடை யடையணி. இம்மென, விரைவுக் குறிப்பு. (107)

                      ஆகச் செய்யுள் - 2539