(இ - ள்.) பெருகும் அன்பு உளம் துளும்ப - சுரந்து பெருகும்
அன்பானது உள்ளம் நிறைந்து ததும்புவதால், மெய் ஆனந்தம் பெருக -
சிவானந்தம் பெருக, அருகு இருந்தனன் - அருகில் இருந்தனன்; கீரனும் -
நக்கீரனும், முருகு அவிழ்ந்த தாமரைபடிந்து - மணம்விரிந்த அழகிய
பொற்றாமரையிற் படிந்து, முன்போல் - முன்போலவே, உருகும் அன்பினால்
இறைவனை இறைஞ்சுவான் - உருகுகின்ற அன்பினால் இறைவனை
வணங்குதற்பொருட்டு, ஆவயின் ஒல்லைவந்து அடைந்தான் - அங்கு
விரைந்து வந்து சேர்ந்தனன்.

     மெய் - ஆக்கை என்றுமாம். அன்பினால் உள்ள முருகுதலும்
ஆனந்தம் விளைதலும்,

என்னும் திருவாசகத்தால் அறியப்படும். ஆவயின், சுட்டுநீண்டது.
இறைஞ்சுவான் வினையெச்சம். (17)

     (இ - ள்.) இருந்த மாதவச் செல்வனை - அருகில் இருந்த பெரிய
தவமாகிய செல்வத்தையுடைய அகத்திய முனிவனை, எதிர்வர நோக்கி -
திருமுன் வருமாறு கடைக்கண்சாத்தி, அருந்தவா - அரிய தவச் செல்வ,
இவற்கு இயல்தமிழ் அமைந்தில - இந்நக்கீரனுக்குத் தமிழிலக்கணம்
நிரம்பிற்றில; எம்பால் தெரிந்த நீ - எம்மிடத்துக் கேட்டுத் தெரிந்த நீ,
அதை அரில்தபத்தெருட்டு என - அவ்விலக்கணத்தைக் குற்றம்நீங்க
இவற்கு விளக்குக என்று, பிணியும் மருந்துமாகிய பெருந்தகை செய்ய
வாய்மலர்ந்தான் - பிணியும் மருந்துமாகிய சோமசுந்தரக்கடவுள் செவ்விய
திருவாய்மலர்ந்தருளினன்.

     தப - நீங்க; தபு, பகுதி;

என்னும் தொல்காப்பியச் சூத்திரத்தால் தபு என்பது தன்வினைக்கும்
பிறவினைக்கும் உரித்தாதல் பெறப்படும்; ஈண்டுத் தன்வினைக்கண் வந்தது.
தெருட்டு, தெருள் என்பதன் பிறவினை. இறைவன் தன் ஆணைவழி நில்லாத
உயிர்கட்குத் துன்பமும், நிற்கும் உயிர்கட்கு இன்பமும் அருளுதலின்
பிணியும் அதற்கு மருந்துமாகிய பெருந்தகை என்றார். இதனைக்
கோபப்பிரசாதத்தாலும் அறிக. (18)