கீரன்றமிழ் முதலியவற்றில் ஆறாவது செய்யுட்கிழமை. அடுக்கு மிகுதிப்
பொருள் குறித்தது. (11)

     (இ - ள்.) தனை அளித்தான் விழைந்தான் புரிதவப் பேற்றினை
விளைத்தான் - தன்னைப் பெற்ற தந்தை விரும்பிச் செய்த தவத்தின்
பயனைப் புலப்படுத்திய அவ்வணிக மைந்தன், நுண் பொருள்தொறும்
சொல்தொறும் நுழைந்தான் - நுண்ணிய பொருள்தோறும் சொல்தோறும்
நுழைந்து, தீஞ்சுவை உண்டு உடல் தழைத்தான் - அவற்றின் இனிய
சுவையினை அருந்தி உடல் பூரித்து, புலன் ஐந்தினும் தனித்தான் -
ஐம்புலன்களினின்றுந் தனித்து அச்சுவை மயமாயினன்; சிரம் பனித்தான் -
முடி துளக்கினான்; குழைந்தான் விழிவழி வேலையுள் குளித்தான்
களிதிளைத்தான் - மனங்குழைந்து விழிகளினின்றும் வழிகின்ற ஆனந்தக்
கண்ணீராகிய கடலுட் குளித்துக் களிகூர்ந்தனன்.

     பொருட்சுவை - நகை, அழுகை, இளிவரல், மருட்கை, அச்சம்,
பெருமிதம், வெகுளி, உவகை, சமனிலை என்னும் ஒன்பதுமாம். சொற்சுவை -
குணம். அலங்காரம் என்பன. புலனைந்தினும் தனித்தலாவது ஐம்புல வுணர்வு
மின்றிச் சுவை மயமாதல். அளித்தான், விளைத்தான் என்பன
வினையாலணையும் பெயர்கள். நுழைந்தான், தழைந்தான், குழைந்தான்,
விழைந்தான் என்பன முற்றெச்சங்கள். (12)

     (இ - ள்.) பல்காசொடு கடலில் படுபவளம் சுடர்தரளம் எல்லாம் -
பல மணிகளும் கடலிற்றோன்றும் பவளமும் ஒளிவிடும் முத்துமாகிய
அனைத்தையும், நிறுத்து அளப்பான் என - நிறுத்து அறுதி யிடுவான்போல,
இயல்வாணிகக் குமரன் - அழகிய வணிகமைந்தன், சொல் ஆழமும் பொருள்
ஆழமும் நா துலை எனத் தூக்க - செல்லாழத்தையும் பொருள் ஆழத்தையும்
நாவினையே துலையாகக் கொண்டு நிறுத்துக்காட்ட, நல் அறிபுலவோர்களும்
இகல் விட்டார் நட்டார் - நன்னெறியை அறிந்த புலவர்கள் யாவரும்
பகையை விடுத்து நண்பராயினர்.

     சுடர்தரளம், வினைத்தொகை. நா என்றது உபசாரம்; துலையினது
நாவென்ன என்றுமாம், விட்டார், முற்றெச்சம். (13)