(இ - ள்.) அடைந்து - அங்ஙனம் அடைந்து, பணிந்து - வணங்கி,
அருள் நாயகனே - (அடியார் வேண்டியவற்றை) அருளும் பெருமானே,
விக்கிரமன் - விக்கிரம சோழனென்பான், அடியேனொடு தொடர்ந்து அமர்
ஆட - அடியேனுடன் எதிர்த்துப் போர் புரிய, அயல்புல மன்னவர்
தொகையொடுவேற்று நில மன்னரின் தொகுதியோடும், பாசறைவாய்ப்
படர்ந்து இறை கொண்டனன் - பாசறையின் கண் வந்து தங்கினன்; பொர -
அவனோடு பொருதற்கு, ஒத்த பதாதி எனக்கு இலையே - தகுதியுடைய
சேனை என்னிடத்தில் இல்லையே, மிடைந்து வரும் படை மிக்க விடத்து -
நெருங்கி வரும் படை மிகைத்தெழுந்த பொழுது, இறைவா அரண் வேறு
உளதோ - இறைவனே எனக்கு அரணாவது வேறு உண்டோ ? (இல்லை
யென்றபடி).

     அருள் நாயகன் - கருணையுடைய நாயகன் என்றுமாம். அயற்புலம் -
தனது நாட்டிற்குப் பக்கத்திலுள்ள வேறு நாடுகள். இறைகொண்டனன் -
இறுத்தனன், தங்கினன். பதாதி என்பது சேனை என்னும் பொதுப் பொருளில்
வந்துளது. அரண் வேறுளதோ என்றது நின்னையன்றி வேறு காவல் இல்லை
யென்றபடி. (7)

     (இ - ள்.) இனிச் செயுமாறு என்னை என - இனி என்னாற் செய்யக்
கடவது யாது என்று, மாறன் இரந்து மொழிந்திடலும் - பாண்டியன் குறை
யிரந்து கூறலும், முன்னவன் - முதல்வனாகிய சோமசுந்தரக்கடவுள், வான்
இடை நின்று அசரீரி மொழிந்தருள்வான் - விண்ணிலே நின்று அசரீரியாகக்
கூறியருளுவான்; முதல் நீ அன்னவனோடு அமர் ஆடு - முதற்கண் நீ
அவனுடன் எதிர்த்துப் போர் செய்; பின் நாமும் அடைந்து - பின்னர்
நாமும் அங்குவந்து, உதவித்துணையாய் - நினக்கு உதவிபுரியுந் துணையாகி,
வாகை நின்னது எனப் பொருகின்றனம் - வெற்றி உன்னுடைய தென்று
கூறும்படி போர்புரிவோம்; நீ இனி அஞ்சல் என - நீ இனி அஞ்சுத லொழிக
வென்றருள.

     துணையாய் அடைந்து பொருகின்றனம் எனக் கூட்டி யுரைத்தலுமாம்.
பொருகின்றனன் என்பது ஈண்டுப் பொருவாம் என எதிர்காலப் பொருட்டு.
அஞ்சல், ‘மகனெனல்’ என்புழிப்போல எதிர்மறை. (8)