(இ - ள்.) இறைவன் - பாண்டியன், சிந்தைகளித்து -
(அம்மொழியைக் கேட்டலும்) மனமகிழ்ந்து, இருகண்கள் துளித்து - இரண்டு
கண்களிலும் ஆனந்த நீர் பெருக்கி, இருசெங்கை குவித்து - இரண்டு
கரங்களையுங் கூப்பி, அந்திமதிச் சடை அந்தணனைத் தொழுது -
பிறைமதியினை அணிந்த சடையையுடைய அந்தணனாகிய பெருமானை
வணங்கி, அன்று புறப்பட - அப்போது (திருக்கோயிலினின்றும்) வெளிப்பட,
ஒற்றுவன் அரசற்கு முன் வந்தனன் - ஒற்றன் அவனுக்கு முன் வந்து,
விக்கிரமன் வெந்தறுகண்படை - விக்கிரமசோழனது கொடிய
அஞ்சாமையையுடைய படை, நந்தி வரைக்கு அயல் வந்தது என்று
விளம்பினன் - இடப மலைக்கு அருகில் வந்தது என்று கூறினன்;
அப்பொழுதே - அப்போதே.

     அந்திமதி - மாலைப் பொழுதிலே செக்கர் வானத்திற் றோன்றும்
பிறை. வந்தனன், முற்றெச்சம். (9)

     (இ - ள்.) அரசன் - பாண்டியன், பல இயம் அதிர - பல இயங்கள்
ஒலிக்கவும், வலம்புரி அலற - வலம்புரிச் சங்கம் முழங்கவும், அலங்கு
உளை மான் இரதம் அணைந்திட - அசைகின்ற தலையாட்டமணிந்த
குதிரைகள் பூட்டிய தேரில் ஏற, சிந்தை பின்னிட விசைகொடு வலவன்
கடவ - மனவேகமும் பின்னிடுமாறு விசையுடன் பாகன் செலுத்த, புரசை
நெடுங்கரி - கழுத்திடு கயிற்றையுடைய பெரிய யானையும், திரை எறியும்
கடல் பொருபரி - அலை வீசுங் கடலை யொக்கும் குதிரையும்,
விண்தொடுதேர் - வானை அளாவுந் தேரும், விரைசெய் நறுந்தொடை
விருதர் கணம் - மணம் வீசும் நறிய மாலையை யணிந்த வீரர்
கூட்டமுமாகிய நாற் படையும், புடை விரவ நடந்தனன் - அயலிலே சூழ்ந்து
வரச் சென்றனன்.

     அலங்கு உளை - அசைகின்ற தலையாட்டம்;

என்னும் புறப்பாட்டடியின் உரையை நோக்குக; உளை - பிடரிமயிருமாம்.
விருதர் - வீரர். அரசன் இரதம் அணைந்திட வலவன் கடவ அவன்
நடந்தனன் என முடிக்க. (10)