வை தவா வடிவேல் எறிந்திட - கூர்மை நீங்காத வடித்த வேற்படையினைப்
பகைவர்வீச, வருவதை - வருகின்ற அவ்வேற்படையை, குறிவழியினால் -
குறிவைக்கும் நெறியினால், கொய்ததார் மறவாள் எறிந்து - கொய்த
மாலையணிந்த வீரவாளை வீசி, குறைத்து வேறுபடுத்துவார் - துண்டித்து
அழிப்பார்.

     தோள், தோட்ட என்பதன் முதனிலை : போழ்செய்த என்னும்
பாடத்திற்குப் பிளந்த என்றுரைக்க. வாளிமார்பினைத் துளைத்தபொழுது
சிரித்து வியப்பர் என்றது அவரது ஊறஞ்சா மறத்தினை விளக்கியபடி. வை
- கூர்மை. கொய்த்தார் என்புழிச் சினையடை முதலொடு வந்தது. (17)

     (இ - ள்.) பின்னிடாது இருபடையும் ஒத்து அமர் ஆடும் எல்லை -
இங்ஙனம் புறங்காட்டாமல் இருதிறத்துச் சேனைகளும் ஒத்துப் போர்
புரியும்போது, பெரும் படைச் சென்னி - பெரிய படையினையுடைய சோழன்,
தன்துணை ஆய உத்தரதேய மன்னவர் படையொடும் துன்னி - தனக்கு
உதவியாகிய வடநாட்டுவேந்தர் படையோடும் நெருங்கி, ஞாலம் முடிக்கும்
நாள் எழு சூறைதள்ள - உலகத்தை அழிக்கும் நாளில் எழுந்த ஊழிக்காற்று
உந்துவதால், அதிர்ந்து எழும் வன்னி என்ன - முழங்கி யெழுந்த ஊழித்
தீயைப்போல, உடன்று எதிர்ந்தனன் - வெகுண்டு எதிர்ந்தான்; வழுதிசேனை
உடைந்தது - (அவ்வளவில்) பாண்டியன் சேனை சிதைந்தோடியது.

     ஞாலம் முடிக்குநாள் - ஊழிக்காலம். சூறை - பெருங்காற்று. (18)

     (இ - ள்.) வீரர் -பாண்டியன் படைவீரர், மீன் அலங்கு
இலைவாளொடும் சிலைவில் இழந்தனர் - மின்போல விளங்கும் தகட்டு
வடிவமாகிய வாட்படையோடு ஒலித்தலையுடைய வில்லையும் இழந்தனர்;
பாகர் - பாகர்கள், பல் நலம்புனை தேரொடும் கரிபரி இழந்தனர் - பலவகை
நலம்பெற அலங்கரிக்கப்பட்ட தேரோடு யானைகளையும் குதிரைகளையும்
இழந்தார்கள்; செம்பியன் - விக்கிரம சோழன், தென்னவன் பொருவலி
இழந்தனன் என்று - பாண்டியன் பொருதற்குரிய வலியை இழந்து விட்டனன்
என்றும் (அதனால்), வாகையும் தன்னது என்று - வெற்றியும் தன்னுடைய

     (பா - ம்.) * மின்னிலங்கிலை.