கலை என்னும் ஏனை அத்துவாக்களும் கரைய என உபலக்கணத்தாற்
கொள்ளலுமாம்.

என்னும் வாதவூரடிகள் புராணச் செய்யுளுங் காண்க. ஆன்மாவே யான்
என்று எண்ணாத என்னை என்க; எண்ணா என்பதனை ஈறுகெட்ட
எதிர்மறை வினையெச்சமாக்கி, அத்தத்துவங்களை யான் யானென்று
எண்ணாமல் என்னைத் தந்தாய் எனவும் உரைத்தலுமாம். தந்தாய் என்றது
அறிவித்தாய் என்றபடி, என்னை அறிவித்தாய் என்னவே நின்னை
அறிவித்தாய் என்பதும் போதரும்; என்னை ?

என்று பட்டினத்தடிகள் உணர்ந்து கூறுதலின் என்க. இது முதலிய மூன்று
செய்யுட்களையும் ஐஞ் சீராகப் பிரித்துக் கலிநிலைத்துறை ஆக்கலுமாம். (57)

     (இ - ள்.) வான் ஆதி ஐந்தும் - வான் முதலிய பூதங்கள் ஐந்தும்,
முதல் வகுத்த ஓசை முதல் ஐந்தும் - (அவை தோன்றுதற்குக்) காரணமாக
வகுக்கப்பட்ட ஓசை முதலிய தன் மாத்திரைகள் ஐந்தும், ஆனாது இயங்கும்
- நீங்காது அலையும், மனம் ஆதி நான்கும் - மனமுதலிய அந்தக்
கரணங்கள் நான்குமாகிய இவற்றின், வழி அடைப்ப - வழிதூர, தேன் ஆதி
அறுசுவையும் கழிய ஊறும் தெள் அமுதம் - தேன்முதலிய அறுவகைச்
சுவைப்பொருளினும் சுவைமிக ஊறும் சிவானந்த அமிழ்தினை, யான் ஆர
நல்கினை - யான் உண்ணுமாறு நல்கி யருளினையே; எந்தாய் எங்கு
உற்றாயோ - எந்தையே எங்குப் புக்கனையோ.

     ஆன்மதத்துவம் இருபத்து நான்கில் எஞ்சி நின்ற ஞானேந்திரியம்
ஐந்தும், கன்மேந்திரியம் ஐந்தும் இனம்பற்றிக் கொள்க. வழியடைத்தலாவது
பிறவி யொழிதல்; கரணங்களும் பொறிகளும் விடய நுகர்ச்சியிற்செல்லும்
வழிதூர என்றுமாம்;