(இ - ள்.) மன்னே - என திறைவனே, என்னை ஆட்கொண்ட
மணியே - என்னை அடிமையாகக் கொண்டருளிய மாணிக்கமே, வெள்ளி
மன்று ஆடும் அன்னே - வெள்ளியம்பலத்தில் திருக் கூத்தாடி யருளும்
அன்னையே, அடியேன் வேண்யவாறு - அடியேன் வேண்டிக் கொண்ட
வண்ணமே, அரசன் ஈந்த நிதி எல்லாம் - அரசன் அளித்த பொருள்
முழுதையும், முன்னே கொண்டு என் பணி கொண்டாய் - முதலில் ஏற்றுக்
கொண்டு பின் என் பணியையும் கொண்டருளினை; அரசன் முனியாது
நனிமகிழ - மன்னன் சினங் கொள்ளாது மிகவும் மகிழ்ச்சி அடையுமாறு,
புரவிவரும் வண்ணம் என்னே என்று வேண்டி இரந்திடலும் - குதிரைகள்
வருமாறு எங்ஙன மென்று வேண்டி நின்ற வளவில்.

     எங்ஙனம் புரவி வருமென நான் அறிகிலேன் நீயே அருளிட
வேண்டும் எனக் குறையிரத்தலும் என்க. (77)

     (இ - ள்.) மெய் அன்பு உடையாய் - உண்மை யன்புடையாய்,
அஞ்சலை - அஞ்சுதலொழிவாய்; நீ வேட்ட வண்ணம் - நீ வேண்டியவாறே,
விண் இரவி வையம் பரிக்கும் பரி அனைய - வானின் கண் உள்ள
சூரியனது தேரை இழுக்கும் குதிரையை ஒத்த, வயமாக் கொண்டு வருதும்
என - வெற்றியை யுடைய குதிரைகளைக் கொண்டு வருவேம் என்று, ஐயன்
திருவாக்கு - இறைவன் திருவாக்கு, அகல் விசும்பி ஆறு எழுந்ததாக -
அகன்ற வானின் வழியே (அசரீரியாக) எழா நிற்க, அது கேட்டு - அதனைக்
கேட்டு, பொய் அன்பு அகன்றார் - பொய்யன்பு நீங்கிய வாதவூரடிகள்,
சிவன் கருணை போற்றி மனையில் போயினார் - சிவபிரான் கருணையைத்
துதித்துத் தமது இல்லிற்குச் சென்றனர்.

     அஞ்சலை, அல் எதிர்மறையிடை நிலை; ஐ முன்னிலை விகுதி. வையம்
- தேர். எழுந்தது எழ அதனைக் கேட்டு என விரித்துக் கொள்க. (78) -

     (இ - ள்.) கடிமனை அடைந்த எல்லை - விளக்கமமைந்த தமது
இல்லினை அடைந்த பொழுது, வாதவூர்க்காவலோரை -
அவ்வாதவூரமைச்சரை, மடிமை இல் சுற்றத்தோரும் கேளிரும் - சோர்
வில்லாத சிளைஞரும் நட்பினரும், மாண்டகாதல் அடிமையுள்ளாரும் -