ஐங்கதி - மல்லகதி, மயூரகதி, வானரகதி, வல்லியகதி, சரகதி
என்பன; இவற்றுள் சரகதி நீக்கி இடபகதி கொள்வாரும், பிறவாறு வேறுபட
வுரைப்பாருமுளர். சாரி - குதிரை நடை. சுக்கிரநீதி இரண்டாம்
அத்தியாயத்தில் குதிரை நடை பதினொரு வகையாகவும், நான்காம்
அத்தியாயத்தில் ஆறுவகையாகவும் கூறப்பட்டுள. இவ்வாசிரியர்
பதினெட்டாகக் கூறுகின்றனர். தொகுத்தும்விரித்தும்கூறு முறைபற்றி
நூல்கடோறும் இங்ஙனம் வேறுபடுவன பலவுள. திசைப்புலத்தவர் -
எண்டிக்கிலுள்ளாரும் என்றுமாம். தாம் அசைவற இருந்தே எல்லாவுலகமும்
அசைக்க வல்லவர் தாமும் அசைந்து ஓர் குதிரையை அசைப்பது
வியப்பின்றென்பார் ‘மேற் கொண்டசைத்தனரசைவற் றெல்லாவுலகமு மசைக்க
வல்லார்’ என்றார். (77)

     (இ - ள்.) ஆண்தகை அவர் போல் - ஆண்டன்மையையுடைய
அவ்விறைவர் நடத்திக் காட்டினமைபோல், நின்ற அடுகணத்தவரும் -
சூழ்ந்து நின்ற வெற்றி மிக்க சிவகணத்தவராகிய குதிரை வீரரும், தத்தம்
காண் தகுபுரவி எல்லாம் நடத்தினர் காட்ட - தங்கள் தங்கள் அழகிய
குதிரைகள் அனைத்தையும் நடத்திக்காட்ட, பாண்டியன் கண்டு - பாண்டியன்
அதனைக்கண்டு, அவரை நோக்கி - அவர்களைப் பார்த்து, நுங்களில்
பதியாம் தன்மை பூண்டவர் யாவர் என்றான் - உங்களுள்ளே தலைமைத்
தன்மை பூண்டவர் யாவர் என்று வினவினன்; புரவிவீரர் இவர் என்றார் -
குதிரைவீரர் இவரென்று காட்டினர்.

     காண்டகு - காணத்தக்க; அழகு பொருந்திய. நடத்தினர், முற்றெச்சம்.
(78)

     (இ - ள்.) சுட்டுதற்கு அரிய சோதி - சுட்டுதற்கரிய பரஞ்சோதியாகிய
இறைவர், வாம்சுருதிப் புரவியோடு - தாவுகின்ற வேதப்பரியுடன், மட்டு
அவிழ்தாரினான் முன்வருதலும் - மணம் விரிந்த வேப்பமலர்
மாலையைணியந்த பாண்டியன் முன் வந்த வளவில், கருணை நாட்டம்பட்டு -
அவரது அருட் பார்வைபடுதலால், உளம் மயங்கி - மனமயங்கி, தன்னை
மறந்து எழீஇ - தன்னை மறந்து எழுந்து, பாண்டி வேந்தன் - அப்பாண்டிய
மன்னன், தட்டு அவிழ் கமலச் செங்கை - தட்டம் போல் மலர்ந்த தாமரை
மலர்போன்ற சிவந்த கைகளை, தலைமிசைக் கூப்பி நின்றான் - தலையின்
மேற் குவித்து நின்றனன்.