மனக்கு, அத்துச் சாரியை தொக்கது. மெய் அறிவு இன்ப மயமாம்
வேலை எனக்கொண்டு கூட்டி, சச்சிதானந்த சொரூபமாகிய கடல்
என்றுரைத்தலுமாம். (42)

     (இ - ள்.) வந்தவரை - அங்ஙனம்வந்த வாதவூரடிகளை, சிவந்த
விழிப் பொறி சிதற - சிவந்த கண்களினின்றும் தீப்பொறி சிதறுமாறு,
மறவோன் கடுகடுத்து நோக்கி - மறத்தினையுடைய பாண்டியன் சினந்து
பார்த்து, அந்தம் இலாப் பொருள் கொடுபோய் - அளவிறந்த பொருள்களை
எடுத்துக் கொண்டுபோய், நல்ல வயப்பரி கொடுவந்து - நல்ல
வெற்றியையுடைய குதிரைகளைக் கொண்டுவந்து, அழகிதாகத்தந்தனை
அன்றோ - அழகாகக்கொடுத்தாயல்லவா, அரசகருமம் முடித்து
இசைநிறுத்தத்தக்கோர் - (அதனால்) வேந்தன் வினைகளை முடித்துப் புகழை
நிறுவ வல்ல தக்கோர், நின்போல் எந்த உலகு உளரேயோ என
வெகுண்டான் - நின்னைப் போல் எந்தவுலகில் உள்ளாரோவென்று சினந்து
கூறினான்; அது கேட்ட ஈசன் தொண்டர் - அதனைக்கேட்ட இறைவன்
தொண்டராகிய அடிகள்.

     அழகிதாகத் தந்தனையன்றோ, இசை நிறுத்தத்தக்கோர் நின்போல்
எந்த வுலகுளரேயோ என்பன வெகுளியால் வந்த இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.
மறவோன் வந்தவரை நோக்கி அன்றோ உளரேயோ என வெகுண்டான்
என முடிக்க. (43)

     (இ - ள்.) அப்புரவிக்குக் குற்றம் ஏது எனக்கேட்டார் -
அக்குதிரைகளுக்குக் குற்றம் என்ன வென்று கேட்டனர்; கோமகனும் -
மன்னனும், அரை இரவில் நரியாகி - நள்ளிரவில் நரிகளாய், அயல் நின்ற
புரவி எல்லாம் செற்று - மருங்கில் நின்ற குதிரைகளை எல்லாம் கொன்று,
வார்குருதிஉகநிணம் சிதற - நிறைந்த குருதி ஒழுகவும் நிணங்கள் சிதறவும்,
குடர்பிடுங்கித்தின்று - அவற்றின் குடர்களைப் பிடுங்கித்தின்று விட்டு,
நேர்வந்து உற்ற பேர்க்கு ஊற்றம் இழைத்து - நேரில் வந்த மக்களுக்கு
இடையூறு செய்து, ஊர்கலங்கக் காட்டகத்தில் ஓடிற்று - ஊரிலுள்ளவர்கள்
மனங்கலங்கக் காட்டின்கண் ஓடின; குற்றம் ஏதும் அற்றது - (இதுவன்றி)
குற்றஞ் சிறிதுமில்லாதனவே.