என்னும் திருக்குறளிற் காண்க. ‘கதிரையிருளடுத்துப் பற்றிக் கொண்டுபோ
னாலென்ன’ என்றது இல்பொருளுவமை. (46)

     (இ - ள்.) கதிர் நோக்கிக் கனல் மூட்டும் கடும்பகல் உச்சியில் -
சூரியனை நோக்கி அழலை மூட்டுகின்ற கடிய உச்சிப்பொழுதில்,
இரவிக்கடவுள் நேர்நின்று எதிர் நோக்க - அச்சூரிய தேவனுக்கு நேரே
நின்று எதிராக அவனைப் பார்க்கு மாறு, நிலை நிறுத்தி - அசையாமல்
நிற்கச்செய்து, கரங்களினும் நுதலினும் கல் ஏற்றி - இரண்டு கைகளிலும்
நெற்றியினும் கற்களை ஏற்றி, செந்தீப்பிதிர் நோக்கத் தவர் ஒறுப்ப - சிவந்த
நெருப்புப் பொறி பறக்குங் கண்ணினை யுடைய அத்தண்ட லாளர்கள்
ஒறுக்க, ஆற்றாராய் வீழ்ந்து - பொறுக்கலாற்றாது கீழே வீழ்ந்து, இருளைப்
பிளப்போன் செந்தீ மதி நோக்கத் தனிச்சுடரை அழைத்து அழுது -
இருளைப் பிளக்குஞ் சூரியனும் சிவந்த அனற்கடவுளும் சந்திரனுமாகிய
கண்களை யுடைய ஒப்பற்ற ஒளி வடிவினனாம் இறைவனை அழைத்து
அழுது, வாதவூரர் துதி செய்வார் - வாதவூரர் துதிப்பாராயினர்.

     வைககோல் முதலிய துரும்புகளை வெய்யிலில் வைத்து நெருப்பு
மூட்டும் பகல் எனப் பகலின் வெம்மை மிகுதி கூறியவாறு. நோக்கி -
நோக்குவித்து; எதிராக்கி. நிலை நிறுத்தல் - அடி பெயர்த்துவையாது
கோடிட்ட இடத்தில் நிற்கச் செய்தல். (47)

     (இ - ள்.) நாதவோ - நாததத்துவத்திருள்ளவனே, நாத முடிவு இறந்த
நாடகம் செய்பாதவோ - அந்நாததத்துவத்தின் முடிவைக் கடந்த ஞான
நடனஞ் செய்யுந்திருவடிகளை யுடையவனே, பாதகனாம் என்னைப்
பணிகொண்ட வேதவோ - பாதகனாகிய என்னையும் அடிமைகொண்டருளிய
மறைவடிவானவனே, வேதமுடிவின் விளைந்த தனிப்போதவோ -
அம்மறையின் முடிவில் விளைந்த ஒப்பற்றஞானவடிவினனே, போத
நெறிகடந்த பூரணவோ - பாசஞான பசுஞானங்களின் வழியைக் கடந்த பூரண
வடிவானவனே.