எல்லா வுலகங்களையும் படைத்துக் காத்தழிக்கும் பரமன் ஒரு கூலியாளாய்
வந்து மண் சுமந்து அடியும் பட்டமையால் ‘அன்பினுக்கு எளியன்’ என்பது
காட்டினார்; அவ்வடி எல்லா வுயிர்களின் மீதும் பட்டமையால்
‘எவ்வுயிர்களும் தானே’ என்பது காட்டினார் என்க. எவ்வுயிர்க்கும்
உயிராவான் தானே என்பார் ‘எவ் வுயிர்களுந் தானே’ என்றார். காட்டுவான்,
வினையெச்சம். (57)

     (இ - ள்.) வன்புதாழ் மனத்தோர் வலிசெய - வன்மை தங்கிய
மனத்தினையுடைய ஒறுப்பாளர் துன்பஞ் செய்ய, திரங்கி என்புபோல்
வெளுத்த குழலினாள் - திரைந்து என்பைப் போல் வெளுத்த
கூந்தலையுடைய அவ்வந்தி, இன்னம் மன்னனால் மறுக்கம் உண்டேயோ -
இன்னமும் பாண்டியனால் துன்பமுண்டோ, முன்பு போகிய ஆள் என்
செய்தான் - முன்னர் எனக்காக வேலை செய்யப்போன ஆள் என்ன
செய்தானோ, இனி என்னாய் முடியுமோ என - இனி யாதாய் முடியுமோ
வென்று கருதி, கூடல் இறைவனை நோக்கி நின்று இரங்க - நான் மாடக்
கூடலின் நாயகனாகிய சோமசுந்தர கடவுளைநோக்கி நின்று வருந்த,
அன்புதேனாக அருத்திய சிற்றூண் - அன்பையே தேனாக அளைந்து
ஊட்டிய பிட்டினை, அமுது செய்தருளினார் அருளால் - அமுது
செய்தருளிய அவ்விறைவரது திருவருளினால். வன்பு - வன்கண்மை.
தாழ்த்தல் - தங்குதல். தோல் திரங்கிக் குழல் வெளுத்தவன் என்க.
குளகம். (58)

     (இ - ள்.) கண்ணுதல் நந்தி கணத்தவர் - சிவகணத்தவர், கதிர்விடு
திப்பிய விமானம் - ஒளி வீசும் சிறந்த விமானத்தினை, விசும்பின்
மண்ணிடை இழிச்சி - வானினின்றும் புவியின்கண் இறக்கி, அன்னைவா
என்று வல்லை வைத்து - தாயே வருகவென்று விரைந்து அதில் ஏற்றி,
அமரர் பூ மழையும் - தேவர்களின் மலர் மழையும், பண் நிறை கீத
ஓதையும் - பண்ணிறைந்த இசையின் ஒலியும், வேதப்பனுவலும் -
வேதமந்திரங்களின் ஒலியும், துந்துபி ஐந்தும் - பஞ்சதூரியங்களின்
முழக்கமும், விண்ணிடைநிமிர - வானின்கண் ஓங்க, சிவன் அருள்
அடைந்தோர் மேவிய சிவபுரத்து உய்த்தார் - சிவபெருமான் திருவருளைப்
பெற்றோர்கள் சென்றடைந்த சிவலோகத்தின்கண் செலுத்தினர்.