(இ - ள்.) மந்தரம் கயிலை மேருபருப்பதம் வாரணாசி -
மந்தரமலையும் கயிலைமலையும் மேருமலையும் ஸ்ரீபருப்பதமும் காசியுமாகிய,
இந்த நல் இடங்கள் தோறும் - இந்த நல்ல இடங்கடோறும், ஞானத்
திருஉருவாகி - அழகிய ஞானவடி வினையுடையனாகி, யார்க்கும் இகபர
போகம் தந்தருள்செய்து - அனைவர்க்கும் இம்மை மறுமையின்பங்களை
அளித்தருளி, எம்போல்வார் தம்மனம் புறம் போகாமல் - எம்மனோர் மனம்
புறத்தே செல்லாமல், சிந்தனை திருத்தி மன்னும் - உள்ளத்தைத் திருத்தி
வீற்றிருப்பான்.

     புறம் போகாமல் - விடங்களிற் செல்லாமல். அன்னோன் மன்னும்
என்க. (74)

     (இ - ள்.) ஒப்பவர் மிக்கோர் வேறு அற்று ஒருவனாய் - ஒப்பாரும்
மிக்காறும் வேறு யாரும் இன்றித் தனி முதல்வனாய், எங்கும் தங்கும்
அப்பரஞ்சுடரே - எங்கும் நிலைபெற்ற அந்தப் பரஞ்சோதியே, இந்த
ஆலவாய் உறையும் சோதி - இந்த ஆலவாயின்கண்ணே உறைகின்ற
சோமசுந்தரக் கடவுள்; மேல் நாள் - முன்னொரு காலத்தில், கண்ணுவன்
ஆதியோர்க்கு - கண்ணுவன் முதலிய முனிவர்களுக்கு, மெய்ப்பொருள்
விளங்கித் தோன்றா வேதத்தை - உண்மைப் பொருள் வெளிப்பட்டுத்
தோன்றாத வேதத்தை, கைப்படு கனிபோல் - உள்ளங்கை நெல்லிக்
கனிபோல் அதன் உண்மைப் பொருள் விளங்குமாறு, விருத்தி செய்தான் -
விரித்துக் கூறினான்.

     கைப்படு கனிபோல் விருத்தி செய்தான் என்க; விருத்தி செய்தல் -
விரித்துரைத்தல். கண்ணுவனாதியோர்க்கு வேதத்தை விருத்திசெய்தமை
வேதத்துக்குப் பொருளருளிச் செய்த படலத்திற் காண்க. (75)

     (இ - ள்.) தன் அருளான ஞானத்தபனியம் ஆகும் - (அவனே) தனது
அருள் மயமாகிய ஞானவெளியாம் பொன்னம்பல மென்னும், பொன் தில்லை
நகரிடத்தில் என்னைப் போக எனப் பணித்தான் - அழகிய தில்லைப்
பதியின்கண் என்னைப் போகக் கடவை என்று கட்டளையிட்டான்; நீரும்
அன்னதற்கு இசைதிராக என்று - நீவிரும் அதற்கு உடன்படக் கடவீராக
என்று கூறி, ஆலவாய் அடிகள் தம்மை - திருவாலவாயில் வீற்றிருக்கும்
சோமசுந்தரக் கடவுளை, பன் அரும் துதியால் ஏத்தி - சொல்லுதற்கரிய