(இ - ள்.) எங்கள் இறை வண்ண வடிவும் - எங்கள் இறைவனது
ஒளி பொருந்திய வடிவமும், அந்தச் செவ்வண்ணம் மேனி பூத்த - அந்தச்
செவ்வொளியுடைய திருமேனியில் மலர்ந்த, திருவெண்ணீறு அதுவும் -
திருவெண்ணீறும், இவ்வண்ணம் இருக்கும் என்னா - இவ்வாறு இருக்கும்
என்று, மெய்வண்ணம் உணர்ந்த வேத வித்தகர் - மெய்யின் தன்மையை
உணர்ந்த அந்தணராகிய அடிகள், அவை முன் காட்ட - அவையோர்முன்
காண்பிக்க, உய்வண்ணம் அறியா மூடர் - பிழைக்கும் நெறியினை அறியாத
மூடர்களாகிய அப்புத்தர்கள், உள்ளமும் உயிரும் தோற்றார் - மன
வூக்கத்தையும் உயிரையும் ஒருங்கே தோற்றனர்.

     கோமயத்திற் பற்றிய தீயே திருமேனியாகவும், அத்தீயின் மேற்பூத்த
நீறு திருமேனியிற் பூத்த நீறாகவும் இறைபு காட்டினர் என்க. அது, பகுதிப்
பொருள் விகுதி. உள்ளம் - ஊக்கம். செக்கிலிட்டரைப்பது எனத் தாம்
இசைந்தபடி உயிரிழப்பது திண்ணமாகலின் ‘உயிருந்தோற்றார்’ என்றார். (108)

     (இ - ள்.) இங்கு இவர் தோற்றவண்ணம் கேட்டு - இங்கு இவர்கள்
தோல்வியுற்ற தன்மையைக் கேட்டு, அவர் இறப்பது இன்பம் தங்கு வீடு
என்று தேற்றும் சமயத்தில் - அப்புத்தர்களால் பஞ்ச கந்தங் கெடுதலே
இன்பம் நிலைபெற்ற வீடு என்று தேற்றப்படுஞ் சமயப் படுகுழியில், ஆழ்ந்த
- அழுந்திய, ஆத்திக் கொங்கு இவர்தாரான் - ஆத்திமலராலாகிய மணம்
விரிந்த மாலையை யணிந்த சோழன், மூங்கைக் குயில் பெடை எனத் தான்
ஈன்ற - கூவாத பெண் குயில் போலத் தான் பெற்ற, மங்கையை கொண்டு -
மங்கையை உடன் கொண்டு, தில்லை மல்லல்மா நகரில் வந்தான் - தில்லை
யென்னும் வளமிக்க பெரிய பதியின்கண் வந்தனன்.

     இறப்பது என்றது பஞ்சகந்தங் கெடுதலை. அவர் தேற்றும் சமயத்தில்
எனக் கூட்டுக. மங்கையைக் குயிற்பெடை யெனக் கொண்டு என
இயைத்தலுமாம். (109)