(இ - ள்.) யாவரே ஆக - யாவராயினுமாக, இன்று - இப்பொழுது,
இங்கு என் மகள் மூங்கை தீர்த்தோர் ஆவரே - இவ்விடத்தில் எனது
புதல்வியின் மூங்கையைத் தீர்த்தவரே, வென்றோர் என்றான் - வெற்றி
பெற்றவர் என்று கூறினன்; சாவதே முத்தி என்பார் - பஞ்சகந்தங் கெடுதலே
வீடு என்று கூறும் அப்புத்தர், ஆற்றவும் மானம் பூண்டு - மிகவும் மானத்தை
மேற்கொண்டு, மணி முதல் மூன்றும் தங்கள் தேவரே என்று என்று உள்கி -
மணி முதலிய மூன்றும் தங்கள் புத்தரே என்று பன்முறையுங் கருதி,
செய்யவும் தீராதாக - வேண்டுவன புரியவும் அது நீங்காதாக.

     வென்றோர் ஆவரே எனக் கூட்டியுரைத்தலும் ஆம். சாவதே முத்தி
யென்பார் - ஐங்கந்தம் அழிதலே முத்தி யென்பார்; எள்ளுங் கருத்தால்
இங்ஙனங் கூறினார். மணி முதல் மூன்று - மணி, மந்திரம், மருந்து. தங்கள்
தேவரே மெய்த் தேவரென்று உள்கி மூன்றும் செய்யவும் என்றுரைத்தலுமாம்.
(110)

     (இ - ள்.) அந்தணர் பெருமான் முன் அரசன் போய் - அந்தணர்
பிரானாகிய அடிகளின் முன் அரசன் சென்று, தன் மகளைப் போகட்டு -
தன் புதல்வியை இருத்தி, இந்த நோய் நீரே தீர்க்க வேண்டும் என்று
இரந்தான் - இந்தப் பிணியினை அடிகளே நீக்கவேண்டு மென்று
குறையிரந்தான்; ஐயன் - அடிகள், சுந்தர நாதன் மன்றுள் ஆய துணைத்தான்
தன்னைச் சிந்தை செய்து - சோம சுந்தரக் கடவுளின் மன்றுளாடும் இரண்டு
திருவடிகளையும் மனத்திலிருந்து, அருள் கண் நோக்கால் திருந்து இழை
அவளை நோக்கா - அருட் பார்வையினால் திருத்தமாகிய அணிகளை
யணிந்த அம்மங்கையை நோக்கி.

     போகட்டு - போட்டு, கிடத்தி. ஐயனாகிய சுந்தர நாதன் என்றுமாம்.
திருவாலவாயில் எழுந்தருளிய பெருமானே தில்லை மன்றுள் நடிப்பவரும்
என்று கருதினாரென்பார், ‘சுந்தரநாதன் மன்றுளாடிய துணைத்தாள் தன்னைச்
சிந்தை செய்து’ என்றார். (111)

     (இ - ள்.) இறைவன் வேறு வேறு கீர்த்தி - இறைவனது வேறு
வேறாகவுள்ள புகழ்களை, வினா உரையாகப் பாடி - வினா மொழயாகப்
பாடி, ஈறு இலான் அன்பர் கேட்ப - முடிவில்லாத அப்பெருமானுக்கு
அன்பராகிய வாதவூரடிகள் கேட்க, வளவன் கன்னி மடவரல் - சோழன்
புதல்வியாகிய அந்நங்கை, இறைமொழி கொடுத்து மூங்கை மாறினான் -