(இ - ள்.) வாயில் எங்கணும் - வாயில்கள் எங்கும், தூபமும் மங்கல
விளக்கும் - தூபங்களும் மங்கல விளக்குகளும், தோயகும்பமும் - நீர்
நிறைந்த குடங்களும், கொடிகளும் சுண்ணமும் துவன்ற - கொடிகளும்
சுண்ணப் பொடிகளும் நெருங்கவும், சேய காகள ஒலி - சேய்மையிலுள்ள
திருச்சின்ன ஒலியாகிய அமுதினை, மன்னன் செவிப்புலன் சுவைப்ப -
பாண்டியனது செவிப் புலனானது சுவையுடன் அருந்தவும், அமணர் தம்
கோளரி அனையார் - சமணர்களாகிய யானைகட்குச் சிங்கம் போன்ற
பிள்ளையார், கோயில் எய்தினார் - அரசனது மாளிகையை அடைந்தனர்.

     தோயம் - நீர். சேயகாகளம் - பொன்னாற் செய்தமையின்
செம்மையுடைய காகளம் என்றுமாம். (57)

     (இ - ள்.) காவலோன் மருங்கு இட்டது ஓர் கதிர்மணித் தவிசில்
மேவினார் - அரசன் பக்கத்தில் இட்டதாகிய ஒளி பொருந்திய
மணிகளழுத்திய ஒருதவி சின்கண் இருந்தனர்; அவர் நோக்கினால் மீனவன்
தெளிந்து - அவரது பார்வையினாற் பாண்டியன் தேறி, வாவிதாழ்
செழுந்தாமரை என - தடாகத்திற் றங்கிய செழுந்தாமரை மலரென,
முகமலர்ந்து - முகமலர்ச்சியுடையவனாய், பாவியேன் பிணி தணித்து -
பாவியாகிய எனது நோயைத் தணித்து, எனைப் பணிகொள்மின் என்றான் -
என்னை அடிமையாக்கிக் கொள்வீர் என்று குறையிரந்தனன்.

     அவர் மேவினார் எனவும், மீனவன் நோக்கினான் எனவும்
கூட்டியுரைத்தலுமாம். பிள்ளையாரைத் தரிசித்தமையாலும் அவரது அருள்
நோக்கத்தாலும் சிறிது பிணி தவிர்ந்து அறிவு தெளிந்தான் என்க. (58)

     (இ - ள்.) புலைத்தொழிற்கு வித்தாயினோர் - கொல்லுதல் முதலிய
இழி தொழிலுக்கு விதையாயுள்ள சமணர்கள், கேட்டு உளம் புழுங்கி -
அதனைக்கேட்டு உள்ளம் வெந்து, கலைத்தடம் கடல் நீந்திய காவலோய் -

     (பா - ம்.) * துவன்றி.