அடியேங்கள் விரும்பும் குறையினை முடிக்கக் கடவீராக என்று இரந்து
வேண்டினர்.

     இனி என்னும் இடைச் சொல் அம் பெற்று இன்னம் என்றாயது. குறை
- முடிக்கப்படும் பொருள்;

என்னும் புறப்பாட்டடியில் இஃது இப் பொருட்டாதல் காண்க. செயத்தக்கது -
முடிப்பது; "மறப்பதறிவிலென் கூற்றுக்களே" என்புழிப் போல் துவ்விகுதி
வியங்கோளில் வந்தது. (2)

     (இ - ள்.) கன்னி நாடு எங்கும் இந்தக் கார் அமண் காடு மூடித்
துன்னினது - இக் கன்னி நாடு முற்றும் இந்தக் கரிய சமண் காடு மூடிச்
செறிந்தது; இதனை இன்னே துணித்திடல் வேண்டும் என்றார் -
இக்காட்டினை இப்பொழுதே வெட்டி யழிக்க வேண்டு மென்று கூறினர்;
அன்னவர் - அவ்வாளுடைய பிள்ளையார், ஆல வாயார் திருவுள்ளம்
அறிவேன் என்னா - திருவாலவாயுடையார் திருவுள்ளக் கிடையை
அறிவேனென்று, உன்னிய மனத்தராகி - கருதிய உள்ளத்தை யுடைய வராய்,
ஒய்யெனக் கோயில் புக்கார் - விரைந்து திருக் கோயிலுட் புகுந்தனர்.

     காடு என்றதற் கேற்பத் ‘துணித்திடல் வேண்டும்’ என்றார். ஒய்யென,
விரைவுக் குறிப்பு. (3)

     (இ - ள்.) அவ்விருவோரும் கூட அடைந்து - அவ்விருவரும் உடன்
வரச் சென்றருளி, பொன் கமலம் பூத்த - பொற்றாமரை மலர்ந்த, திவ்விய
தீர்த்தம் தோய்ந்து - திப்பிய தடாகத்தில் நீராடி, சேல் நெடுங் கண்ணி
பாகம் - மீன் போன்ற நீண்ட கண்களையுடைய உமையினை ஒரு
கூற்றிலுடைய, நவ்வி அம் கமலச் செங்கை நாதனை - மானை அழகிய
தாமரை போன்ற சிவந்த திருக்கரத்திலேந்திய இறைவனை, தாழ்ந்து -
பணிந்து, வேந்தன் வெவ்விய வெப்பு நீத்தார் - மன்னனது கொடிய வெப்பு
நோயை நீக்கியருளிய பிள்ளையார், தொழுது இது வினவு கின்றார் -
வணங்கி இதனை வினவுகின்றார்.

     கூட - உடன் வர. திவ்வியம் - தெய்வத்தன்மை. நீத்தார்,
வினைப்பெயர். (4)

     (பா - ம்.) * அவ்விரு பேரும்.