|
காட்டப்பட்ட சிங்காதனத்தின்மேல்,
எறித்த சேய் இளம்பரிதியின் ஏறி
வீற்றிருந்தார் - ஒளி வீசும் சிவந்த இளஞ் சூரியனைப் போல ஏறி
வீற்றிருந்தருளினார்; பறித்த சீத்தலைப் புலையர்கள் - பிடுங்குதலாற் சீப்பட்ட
தலையினை யுடைய புலையர்கள், பொறாது இவை பகர்வார் - பொறுக்காமல்
இவற்றைக் கூறுவாராயினர்.
கொச்சை
- சீகாழியின் பன்னிரு பெயர்களில் ஒன்று. சீழ்த்தலை
எனற்பாலது சீத்தலை என்றாயது. புலையர் - புன்மை யுடையோர். (28)
மழலை யின்னமுந்
தெளிகிலா மைந்த*கண் மணியொன்
றுழல்க ருங்கொடி யிருந்திடக் கனியுதிர்ந் தாங்குன்
சுழல்கொள் விஞ்சையி னன்மையான் மன்னனைத் தொடுத்த
தழல வித்தன மென்றுநீ தருக்குறத் தகுமோ. |
(இ
- ள்.) மழலை இன்னமும் தெளிகிலா மைந்த - இன்னும் மழலை
தேறாத சிறுவனே, கண்மணி ஒன்று உழல் கருங் கொடி இருந்திட - இரண்டு
கண்களுக்கு ஒரு மணி இருந்து சுழலும் கரிய காக்கை ஏறி யிருக்க, கனி
உதிர்ந்தாங்கு - பனம் பழம் விழுந்தாற்போல, உன் சுழல் கொள் விஞ்சையின்
நன்மையால் - உனது நிலையில்லாத வித்தையின் நன்மையினால், மன்னனைத்
தொடுத்த தழல் அவித்தனம் என்று - அரசனைத் தொடுத்த வெப்பு நோயை
நீக்கினேம் என்று கருதி, நீ தருக்குறத்தகுமோ - நீ தருக்கினையடையத்
தகுமோ.
கல்வியில்லாத
சிறுவன் என இழித்துரைக்குங் கருத்தால் 'மழலை
யின்னமுந் தெளிகிலா மைந்த' என்றனர். மணி - கருவிழி. கொடி - காக்கை.
கருமை என்னும் அடை தன்னோ டியைபின்மை மாத்திரை நீக்கியது.
காகத்தின் இரண்டு கண்ணிற்கும் கருவிழி ஒன்றென்பது,
"காகத் திருகண்ணிற் கொன்றே
மணிகலந் தாங்கிருவர்
ஆகத்து ளோருயிர் கண்டம்" |
எனத் திருச்சிற்றம்பலக்
கோவையாரிலும் கூறப்பட்டுள்ளது. உழல்
என்னுஞ் சினை வினை முதல்மேல் நின்றது. தானே உதிருஞ்
செவ்வியிலிருந்த பனம் பழம் காக்கை யேறிய பொழுது இயல்பாக உதிர்ந்த
தேனும் 'காக்கை யேறப் பனம் பழம் உதிர்ந்தது' என்று கூறுவர்; இது
வடமொழியில் காகதாலிய நியாயம் எனப்படும். காக்கையேறக்
கனியுதிர்ந்தாற்போல நீ தீர்க்கத் தொடங்கிய பொழுது இயல்பாக நீங்கிய
அரசனது வெப்பு நோயை நின் விஞ்சை வலியால் நீக்கியதாகக் கருதித்
தருக்குதல் தகுமோ என்றாரென்க - சுழல் கொள்விஞ்சை - மயக்க
வித்தையுமாம். (29)
நந்து நாகுநீர்
வண்டுசென் னடைவழி யெழுத்தாய்
வந்து வீழினும் வீழுமவ் வழக்கினின் கையிற்
சிந்து சாம்பருஞ் சிறுசொலு மருந்துமந் திரம்போற்
சந்து சூழ்மலை யான்சுரந் தணித்தன கண்டாய். |
(பா
- ம்.) *தேர்கிலா மைந்த.
|