குன்றுபோலும் கோமான் எனக் கூட்டுக. சலியாமையும் பெருமையும்
யாவராலும் அறியப்படுதலும் முதலியவற்றால் பிள்ளையார்க்கு மலை
உவமமாயிற்று. நேர்ந்து நின்று, ஒருசொல். (58)

     (இ - ள்.) இன்னம் அறத்தாறு இசைக்கின்றேம் - இன்னமும் அறநெறி
கூறுகின்றோம்; நீர் ஏன் வாளா இறக்கின்றீர் - நீவிர் ஏன் வீணாக
இறந்துபடுகின்றீர், எம் இறைவன் அன்னை அனையான் - எமது இறைவன்
எல்லா வுயிர்கட்குந் தாய் போல்பவன், அவனுக்கு ஆளாய் உய்மின்கள்
என்ன - அவனுக்கு ஆட்பட்டுப் பிழையுங்களென்று கூறி யருள, ஏட - ஏடா,
சிறியாய் நீ - சிறியவனாகிய நீ, எங்கட்கு அடாத மொழி சொன்னது எவ்வாறு
என்று - எங்களுக்குப் பொருந்தாத மொழியைச் சொன்னது எங்ஙனமென்று,
மானம் உளார் கழுவில் ஏறத் தொடங்கினார்கள் - மானம் மிக்காராகிய
அச்சமணர்கள் தாமே கழுவில் ஏறத் தொடங்கினார்கள்.

     அறநெறி நோக்கிக் கூறுகின்றேம் என்றுமாம். மானமுளார் -
கொண்டது தவறாயினும் அதனை விடுதற் கொல்லாத தீமான முடையவர்;
ஈண்டுச் சைவமே மெய்ச் சமயமென அறிந்து வைத்தும் தமது சமயத்தை
விடமாட்டாராய் உயிர் துறக் கவுந் துணிந்தாராகலின் 'மானமுளார்
கழுவிலேறத் தொடங்கினார்கள்' என்றார். (59)

     (இ - ள்.) மதத்தினில் மானம் மிக்கார் தாங்களே வலிய ஏறி -
தங்கள் சமயத்தில் பற்று மிக்க சமணர் சிலர் தாங்களாகவே கழுவில் வலிய
ஏறி, பதைத்திட இருந்தார் - உயிர் பதைக்க இருந்தனர்; பறிதலை
ஏனையவரை - அங்ஙனம் ஏறாத பறிக்குந் தலையினையுடை ஏனைச்
சமணரை, சைவவிதத்தினில் ஒழுக்கம்பூண்ட வேடத்தார் - சைவப்பாகு
பாட்டுள் ஒழுக்கமேற்கொண்ட திருவேடமுடையார், பற்றிப் பற்றி - பிடித்துப்
பிடித்து, சிதைத்து - இடர் செய்து, அலைத்துத் - துன்புறுத்தி, திரிதலைக்
கழுக்கோல் தன்னில் ஏறிட்டார் - மூன்று தலையையுடைய கழுமரத்தில்
ஏற்றினார்கள். (60)

     (இ - ள்.) வழிவழிவரு மாணாக்கர் - வழி வழியாக வந்த
மாணாக்கர்களுள், சாதற்கு வருந்தி நெஞ்சம் அழிபவர் - சாதலுக்கு வருந்தி
உள்ளம் நைபவர், திருநீறு இட்டார் - திரு நீற்றினைத் தரித்தனர்; அது
கிட்டாது அயர்வார் - அவர்களுள் அந் நீறு கிடைக்காது வருந்துபவர்,
ஆவின் இழிவு இல் கோமயத்தை அள்ளிப் பூசினார் - பசுவினது