(இ - ள்.) பாட்டின்மேல் கருணை வைத்தார் -திருப்பதிகத்தின்மேல்
அருள் வைத்த இறைவர், சயம்புவாய் பராரைவில்லக் காட்டினுள் இருப்ப -
சுயம்புமூர்த்தியாய்ப் பருத்த அரையையுடைய வில்வக்காட்டினுள்ளே இருக்க,
நேரே கண்டு தாழ்ந்து எழுந்து - நேரிற் கண்டு வீழ்ந்து வணங்கி எழுந்து,
சண்பை நாட்டினார் வலம் கொண்டு ஏத்தி எதிர்நின்றார் -
காழிநாட்டினையுடைய பிள்ளையார் வலம் வந்து துதித்துத் திருமுன்
நின்றனர்; நகைத்தார் நிம்பத் தோட்டினான் - விளங்கும் இதழையுடைய
வேப்ப மலர்மாலையை யணிந்த பாண்டியன், அது கேட்டு தானையோடும்
அங்கே தோன்றினான் - அதனைக் கேட்டுத் தன் சேனையுடன் அங்கு
வந்தனன்.

     பரு அரை பராரை என்றாயது மரூஉ முடிபு. நகைத்தோட்டு
நிம்பத்தாரினான் என மாறுக. (67)

     (இ - ள்.) அந்தமா இலிங்கத்து - அந்தச் சிறந்த இலிங்கத்தினின்றும்,
ஈசன் - இறைவன், ஆயிரம் மதியம்கண்ட முந்தை வேதியராய்த் தோன்றி -
ஆயிரம் பிறகளைக் கண்ட முதிய மறையவனாகத் தோன்றி, முத்தமிழ்க்கு
அரசை - மூன்று தமிழுக்கும் அரசராகிய பிள்ளையாரை, நீ என் மைந்தனாம்
இளையோன் ஒப்பாய் - நீ எனது புதல்வனாகிய இளைவனைப் போல்வாய்;
வருக என நீறு சாத்தி - வரக்கடவாயென்று திருநீறு சாத்தி, சிந்தைநீள்
ஆர்வம் கூர - உள்ளத்தின்கண் பேரன்பு மிக, திருவருள் சுரந்து நின்றார் -
திருவருள் பாலித்து நின்றருளினர்.

     வருகென அருகணைத்து நீறுசாத்தி என்க. (68)

     (இ - ள்.) அறுமுகச் செம்மல் அன்னார் - ஆறுமுகங்களையுடைய
முருகக்கடவுளைப் போல்வாராகிய பிள்ளையார், நின்ற அந்தணரை - தமக்கு
எதிரே தோனறி நின்ற அந்தணரை, அன்று நிருவல ஞானம் ஈந்தார் என்று
கண்டு - முன் தூய சிவ ஞானத்தினைத் தமக்கு அளித்தருளியவரென்று
உணர்ந்து, இறைஞ்சி - வணங்கி, ஐய - ஐயனே, நீரில் யான் இட்ட ஏடு
இங்கு சென்றது - நீரிலே யான் விட்ட ஏடு இங்கு வந்தது, எடுத்தீர் நீரே -
அதனை யெடுத்தவர் நீரே யாவீர்; அஃது நும் செல்வர்க்கு ஏற்றது அன்று -
அது நுமது புதல்வர் விளையாடுதற்கேற்ற தன்று; 'அதைத் தருதிர்' என்றார் -
(ஆகலின்) அதனைத் தந்தருள்வீராக என்று கேட்டனர்.