'நீ என் மைந்தனாம் இளையோ னொப்பாய்' என முன்பு வேதியர்
கூறினாராகலின் அம்மைந்தன் பொருட்டு அதனை நீர் வைத்திருத்தல்
வேண்டா என்பார் 'அஃது நும் செல்வர்க் கேற்ற தன்று' எனப் பிள்ளையார்
கூறினரென்க. (69)

     (இ - ள்.) வேதியர் ஆய வேடர் - மறையவராகிய திருவேட
முடையார், இன்னமும் பனனாள் எம்மை இடந்தொறும்பாடி - இன்னமும்
பலநாள்வரை எம்மைத் திருப்பதிகடோறுஞ் சென்று பாடி, எஞ்சும் புல் நெறி
ஒழுகுவாரை வென்று - எஞ்சியுள்ள புல்லிய நெறியில் ஒழுகுவாரையும்
வென்று, பின்னர் நம் புனித வீடு பெறுதி என்னா - பின் நமது தூய
வீட்டுலகினையடைவா யென்று, ஏடு தந்து ஆசி பேசி மின் என மறைந்து
நின்றார் - ஏட்டினைக் கொடுத்து ஆக்கமொழி கூறி மின்போல மறைந்து
நின்றனர்.

     ஏடு தந்த என்னா ஆசி பேசி மறைந்து நின்றார் என்க. வேதியராய
ஏடர் எனப் பிரித்து ஏடகர் என்பது ஏடர் என்றாயிற்று எனலும் பொருந்தும்.
(70)

     (இ - ள்.) தாதையார் கவர்ந்து மீளத் தந்த ஏடு அதனை -
தந்தையார் கைப்பற்றித் திரும்பக் கொடுத்த அவ்வேட்டினை, போதையார்
ஞானம் உண்டார் வாங்கி - ஞானவடிவினராகிய அம்பிகை அளித்த
ஞானவமுதினையுண்ட பிள்ளையார் வாங்கி, ஈதை - இவ்வேட்டினை,
புரிசடைப் பிரானார் வௌவி - முறுக்கிய சடையினையுடைய இறைவர்
கவர்ந்து, யாம் இரந்து வேண்டத் தந்தனர் என்று கூறி - (பின்) யாம்
குறையிரந்து வேண்டக் கொடுத்தருளினாரென்று கூறி, கோதை ஆர்
வேலினாற்குக் காட்ட - மாலையையணிந்த வேற்படையையுடைய
பாண்டியனுக்குக் காண்பிக்க, அக் கொற்கை வேந்தன் - அந்தக் கொற்கை
மன்னனாகிய பாண்டியன்.

     சிவபெருமான் பிள்ளையார்க்குத் தந்தை முறையால் அருள்செய்தலின்
'தாதை யார்' என்றார். போதையார் - போதவுருவினராகிய உமாதேவியார்;

எனப் பிள்ளையார் அருளிச்செய்த தேவாரமும் காண்க. கொற்கை, பாண்டியர்
தலைநகரங்களுள் ஒன்றாகலின் 'கொற்கை வேந்தன்' என்றார். (71)