(இ - ள்.) அல்லல் உற்று அழுங்கி நின்றாள் பரிவு கண்டு -
துன்பமுற்றுவாடி நிற்கும் அவ் வணிகமாதின் வருத்தத்தை நோக்கி, அம்
தண் கூடல் எல்லை இல் கருணை மூர்த்தி அருளினால் - அழகிய குளிர்ந்த
கூடற்பதியில் எழுந்தருளிய அளவிறந்த கருணை வடிவினனாகிய இறைவன்
அருளினால், எவரும் காண - அனைவருங் காணுமாறு, தொல்லையின்
படியே - முன்பிருந்தவாறே, அன்னாள் சொல்லிய கரிகள் மூன்றும் - அம்
மாது சொன்ன சான்றுகள் மூன்றும், கோயில் உத்தர குணபால் எல்லை
ஒல்லை வந்து இறுத்த - திருக்கோயிலின் வட கீழ்த்திசையில் விரைய வந்து
தங்கின.

     கண்டு என்னும் வினையெச்சம் வந்திறுத்த என்னும் வினைகொண்டது;
கண்ட என்னும் பெயரெச்சத்து அகரம் தொக்கது என்றுமாம். தொல்லையின்
படியே - முன்பு திருப்புறம்பயத்தில் இருந்தவாறே. அன்னாள் சொல்லிய -
அவள் மாற்றாளுக்குக் கூறிய. இறுத்த, அன் பெறாத பலவின்பால் முற்று. (45)

     (இ - ள்.) அன்னபோது - அப்போது, இளையாள் மூத்தாள்
கொண்டுபோய் - இளையவள் மூத்தவளை அழைத்துக்கொண்டு போய்,
ஆலவாய் எம் முன்னவன் திருமுன் தாழ்ந்து - ஆலவாயி லெழுந்தருளிய
எமது முன்னவனாகிய சோமசுந்தரக் கடவுளின் திருமுன் வீழ்ந்து வணங்கி,
காட்டுவாள் - காட்டுவாளாய், என் மன்றல் சான்றாய்த் துன்னிய முகில்
தோய் சென்னி வன்னி ஈது - எனது மணத்திற்குச் சான்றாகிப் பொருந்திய
முகிலை யளாவிய முடியினையுடைய வன்னி மரம் இது; இலிங்கம் ஈது -
இலிங்கம் இது; கிணறு இது என்றாள் - கிணறு இதுவாகு மென்று சுட்டிக்
காட்டிக் கூறினள்; கண்டாள் முடித்தலை தூக்கி நின்றாள் - பார்த்த
மூத்தாள் தனது தலையைக் கீழே யிறக்கி நின்றனள்.

     நான் கூறிய வன்னி இது, இலிங்கம் இது, கிணறு இது; இவை என்
மன்றற் சான்றாய்த் துன்னியன; என்றுரைத்தலுமாம். தூக்கி -
கீழிறக்கிட்டு. (45)

     (இ - ள்.) அவ்விடை - அவ்விடத்திலுள்ள, தருவும் நீரும் - வன்னி
மரமுங் கிணறும், அன்றுபோல் இன்றும் சான்றாய் - அக்காலத்தைப் போல
இக்காலத்திலும் சான்றாகி, இவ்விடைப் பட்ட - இவ்விடத்து வந்திருந்தன;
என்ன அதிசயம் - இஃதென்ன வியப்பு; எவர்க்கும் தேறாத் தெய்வமும் -
எவராலும் அறியமுடியாத இறைவனும், எளிவந்து அங்கைக் கனியின் -
எளிதாக வந்து உள்ளங்கை நெல்லிக் கனி போல, இத்திருவின் அன்னாள்
கைவசப்பட்டது என்றால் - இத் திருமகள் போன்றாளின் கையி லகப்பட்ட
தென்றால், கற்பினுக்கு அரிது ஏது - கற்பினுக்கு அரிய பொருள் ஏது?
(ஒன்றுமில்லை)