(இ - ள்.) நல் தவர் - நல்ல தவத்தினையுடைய அம் முனிவர்கள்,
ஐம்புலனும் கூடல் பெருமான் அடி ஒதுக்கி - ஐந்து பொறிகளையும் கூடல்
நாயகனாகிய சோமசுந்தரக் கடவுளின் திருவடியிற் பதியுமாறு ஒதுக்கி, நம்பன்
உரு எழுத்து ஐந்தும் நா ஆட - அவ்விறைவன் திருவுருவமாகிய திருவைந்
தெழுத்தையும் நா உருவேற்ற, கைகூப்பி - கைகளை முடியிற் கூப்பி,
தம்புனித சைவ தவத் தெய்வத் தேர் மேற்கொண்டு - தமது தூய சைவ
நெறியிற் றப்பாத தவமாகிய தெய்வத்தன்மை பொருந்திய தேரில் ஏறி, உம்பர்
வழி நடக்க லுற்றார்கள் - வான் வழியாக நடக்கத் தொடங்கினர்.

     நா ஆட - நா உச்சரிக்க. தவ வலியால் விசும்பு நெறிச் செல்லுதலை.
‘தவத் தெய்வத் தேர் மேற்கொண்டு உம்பர் வழி நடக்கலுற்றார்’ என்றார்;
மேல் கீரனுக் கிலக்கண முபதேசித்த படலத்தில்,

எனவும்,

எனவும் கூறியிருத்தல் காண்க. மேல் ‘வம்மின்க ளென்றானே’ என்றமையின்
அகத்தியனாரும் ஒருங்கு சென்றமை பெறப்படும். (8)

     (இ - ள்.) தவத்துக்கு அணிகலம்போல் ஐயர் - தவத்திற்கு
அணிகலம்போலும் முனிவர்கள், செய்ய சடையர் - சிவந்த சடையினை
யுடையராய், திருநீறு சண்ணித்த மெய்யர் - திருநீறு தரித்த உடலினை
யுடையராய், தவம் நோற்று இளைத்த மேனியினர் - தவம் புரிதலால்
இளைத்த உருவினை யுடையராய், உள் புறம்பும் துய்யர் - அகமும் புறமும்
தூய்மை யுடையராய், அணி கண்டிகையர் - அணிந்த உருத்திராக்க
மாலையை யுடையராய், தோலும் மருங்கு உடையர் போதுவார் - தோலையும்
இடையில் உடையராய்ப் போவாராயினர்.

     தவ எனப் பிரித்து உரிச் சொல்லாக்கி மிக நோற்று என்றுரைப்பாரும்,
ஐய தவத்துக்கு எனப் பாடங்கொண்டு அழகிய தவத்துக்கு என்றுரைப்பாரும்
உளர். தோலும் என்பதன் உம்மை எச்சப் பொருட்டு, தவமும் இவராற்
சிறப்படைந்த தென்பார் ‘தவத்துக் கணிகலம்போல்’ என்றார். ஐயர்
அணிகலம்போற் போதுவார் எனக் கிடந்தாங்கு உரைத்தலுமாம்.