(இ - ள்.) எனத் துதித்த வசிட்ட ஆதி இருடிகளை - என்று துதித்த
வசிட்டர் முதலிய முனிவர்களையும், குறுமுனியை - அகத்திய முனிவனையும்,
எறிதேன் நீபவனத்து உறையும் சிவபெருமான் - தேன்பொழியுங்
கடம்பவனத்தின்கண் எழுந்தருளிய சோமசுந்தரக் கடவுள், இலிங்கத்தில்
மூர்த்தியாய் வந்து நோக்கி - சிவலிங்கத்தினின்றும் உருவத் திருமேனியுடன்
வெளிவந்து பார்த்து, சினத்தினை வென்று அகம் தெளிந்தீர் - சினத்தை
வென்று உள்ளந் தெளிந்தவர்களே, நீர் செய்த பூசை துதி - நீவிர் செய்த
வழிபாடும் துதிமொழியும், தெய்வத்தானம் அனைத்தினுக்கும் எனைத்து
உயிர்க்கும் நிறைந்து - தெய்வம் இருக்கும் திருப்பதிகள் அனைத்திற்கும்
உயிர்கள் அனைத்திற்கும் நிறைந்து, நமக்கு ஆனந்தம் ஆயிற்று என்னா -
நமக்கு இன்பத்தைத் தந்தன என்று.

     வசிட்டாதி, தீர்க்க சந்தி. மூர்த்தியாய் - சகளமூர்த்தியாய். சினம்
என்றது காமம் முதலியவற்றுக்கும் உபலக்கணம். பூசையும் துதியும் என
எண்ணும்மை விரிக்க. தெய்வத்தானம் அனைத்தினும் நிறையுங் காரணத்தை
மூர்த்தி விசேடத்திற் காண்க. எல்லாவுயிருள்ளும் விரவி யுடனிற்றலால்
அனைத்துயிர்க்கும் நிறைந்த தென்க. ஆயிற்று - ஆயின. (50)

     (இ - ள்.) சிறந்த அருள் சுரந்து - மேம்பட்ட திருவருள் சுரந்து,
குறுமுனியை வருக என்று கரம் சிரமேல் வைத்து - அகத்திய முனிவனை
வரக்கடவாயென்று (அருகில் அழைத்து) திருக்கரத்தை அவன் முடியின்மேல்
வைத்து, புறம் தடவி - முதுகினைத் தடவி, நீயே எமை ஒப்பாய் - நீயே
எம்மை ஒப்பாய்; நின் கற்புடைய பொலம் கொம்பு அன்னாள் - நினது
கற்புடைய பொற்கொம்பு போன்ற உலோபாமுத்திரையே, அறம் தழையும்
உமை ஒப்பாள் - முப்பத்திரண்டு அறங்களையும் வளர்க்கும் உமையைப்
போல்வாள்: ஆதலினால் உமை ஒப்பார் அகிலத்து யார் - ஆகையால்
உம்மை ஒப்பவர் உலகத்தின்கண் வேறு யாவர் (ஒருவருமில்லை): நிறைந்த
தவம்புரிந்தோனும் - நிறைந்த தவஞ் செய்தவனும், தவத்து உறுதி
பெற்றோனும் நீயே அன்றோ - அத்தவத்தினாற் பயனடைந்தோனும் நீயே
யல்லவா ?

     வருகென்று, அகரந் தொக்கது. அகத்தியன் இறைவ னொப்பா
னென்றும், உலோபாமுத்திரை உமையொப்பா ளென்றும் மேல் கீரனுக்
கிலக்கண முபதேசித்த படலத்திலும் கூறியிருத்தல் காண்க. (51)