எக்கரை அல்குலாக உருவகஞ்செய்து கரையைப் பெண்ணாக
உருவகஞ்செய்யாமையால் இது வியனிலை யுருவகமும்; மரகதம், முத்து,
பொன், பவளம் என்னும் உவமைகளால் முறையே இலை, அரும்பு, மலர்,
மகரந்தம் என்னும் பொருள்களை இலக்கணையாகக் கூறுதலால் உருவக
வுயர்வு நவிற்சியணியும் ஆம். உகுப்ப, முற்று. திரைகடல், வினைத்தொகை.
(13)

     (இ - ள்.) மரங்கள் எல்லாம் - மரங்கள்யாவும், ஊடினார்போல
வெம்பி இலை உதிர்ந்து - ஊடிய மகளிர்போல வெம்பி இலையை உதிர்த்து,
உயிர் அன்னாரைக் கூடினார்போல - உயிரையொத்த நாயகர்களைக் கூடிய
மகளிர்போல, எங்கும் குழைவரத் தழைத்து - எவ்விடத்தும் குழைகள்
தோன்றத் தழைத்து, நீங்கி வாடினார்போல - அத்தலைவரைப் பிரிந்து
வாடுகின்ற மகளிர்போல, கண்ணீர்வார மெய்பசந்து - கண்ணீரொழுக உடல்
பசந்து, மையல் நீடினார் அலர்போல் பூத்து நெருங்கின - காமமயக்கம்
மிக்க மகளிரின் பழிச்சொல்போல பூக்கள் மலர்ந்து நெருங்கின.

     ஊடினார் உளம் வெம்பி அணிகளைக் களைதல் போல எனவும்,
கூடினார் உடல் குழையத் தழைத்தல்போல எனவும், நீங்கிவாடினார்
விழிநீரொழுக மெய் பசலை யுறுதல்போல எனவும் உவமைகளை
விரித்துரைத்துக்கொள்க. குழைவரத் தழைத்து - குழையாக வளரும்படி
தழைகொண்டு, உடல் குழையப் பூரித்து. கண்ணீர் - கண்களினின்று
பெருகுநீர், தேனாகிய நீர். பசந்து - பசுமைகொண்டு, பசலை பூத்து. அலர்
- மலர், பழிச்சொல். இது பலவயிற் போலியுவமையணி. (14)

     (இ - ள்.) விழைதரு காதலார் தாம் மெலிவுற மெலிந்து - தம்மால்
விரும்பப்பட்ட காதலர் மெலியத் தாமும் மெலிந்து, நெஞ்சம் குழைவுறக்
குழைந்து நிற்கும் - அவர் மனங் களிகூரத் தாமுங் களிகூர்ந்து நிற்கும்,
கோது இலாக் கற்பினார் போல் - குற்றமற்ற கற்புடைய மகளிர்போல, மழை
அறும் கோடை தீப்ப - மழை யற்ற கோடை தீத்தலால், மரம் தலைவாட -
மரங்கள் தலைவாட தழீஇய பைங்கொடிகள் எல்லாம் - அவற்றைச் சுற்றிய
பசிய கொடிகள் யாவும், வாடி - தாமும் வாடி, தழைவுறத் தழைத்து நின்ற -
அவைகள் தழைக்கத் தாமும் தழைத்து நின்றன.

     (பா - ம்.) * மழைவறுங்கொடை.